Een goede spreker is goud waard. Precies het juiste verhaal op exact de goede plek in het programma tilt iedere bijeenkomst naar een hoger niveau. Helaas vinden veel sprekers zichzelf groter dan de bijeenkomst en minachten zij hun toehoorders.
Als dagvoorzitter maak ik het wekelijk mee: sprekers die vinden dat je het maar hebt te doen met hun standaard verhaal. Ze houden zich volledig onbereikbaar voor overleg, willen geen inzicht geven in de kern van hun betoog en willen het al helemaal niet aanpassen. Ze geven je het gevoel dat je al lang blij mag zijn dat ze komen en ze lijken te vinden dat programma en publiek zich maar aan hun moeten aanpassen.
Het zou natuurlijk omgekeerd moeten zijn. De spreker maakt (als het goed is) onderdeel uit van een zorgvuldig opgebouwd programma, met heldere doelen en een specifieke doelgroep. Zijn optreden is - ja echt, dames en heren sprekers - geen doel op zich, maar een hulpmiddel om het einddoel te bereiken.
Een echt goede spreker wil weten waarom hij gevraagd is, welke rol zijn verhaal speelt in het programma, wat het publiek van hem verwacht en hoe dat publiek eruit ziet. Een echte professional wil weten hoe de dag eruit ziet: wie spreekt er voor en na hem? Opent hij het programma of is hij de afsluiter? Moet hij informeren, motiveren, overtuigen?
Een echt professionele spreker jaagt achter de dagvoorzitter en de opdrachtgever aan, in plaats van andersom. En dat heb ik nog maar heel zelden mee gemaakt.
