Transcript
Op eventplanner.tv al heel wat tips voor het spreken voor een groep. Vandaag ga ik met Lies Martens dieper in op hoe je op een podium staat. Wat je aantrekt en hoe je het stresskonijn in jezelf de baas kunt met je houding.
Dag Lies, welkom in de studio.
Dag Kevin.
We gaan het vandaag hebben over: hoe sta je op een podium. Ja, hoe sta je op een podium?
Je kan je voorstellen: je organiseert als bedrijfsleider een event. Je bedrijf bestaat 50 jaar bijvoorbeeld. En je nodigt een honderdtal, tweehonderdtal, goede klanten uit. En je wil een speech geven. En dan mag je nog de beste verkoper zijn, de beste babbelaar, heel goed overeen komen met je klanten... Als je dan op dat podium moet gaan staan, dan begint de trac te komen he. Dan stijgt het niveau van de stress. En dan is het heel belangrijk dat je weet hoe je eigenlijk overkomt bij dat publiek. Er zijn studies die uitgewezen hebben dat meer dan de helft van de impact die je hebt op je publiek te maken heeft met alleen maar body language.
En niet met wat je zegt?
We spreken nog niet eens over wat we zeggen. Een groot stuk is ook nog door je stem, je intonatie, je woordgebruik. Eigenlijk is maar 7% van de impact die je hebt op een publiek gelinkt aan WAT je zegt. En dat is wat heel veel mensen onderschatten. Dus hoe je daar staat, is ontzettend belangrijk. Ik ga eens een paar tips geven, als ik mag. Dus je staat op dat podium. Het belangrijkste is eigenlijk dat je als het ware zelf met je eigen persoon dat podium gaat vullen. Meestal is dat podium veel groter dan jezelf en veel mensen gaan zich dan ook klein proberen te maken. Dat is absoluut niet...
Ja, want ze voelen zich niet op hun gemak op zo'n podium, hè?
Nee, je staat daar als het ware een beetje in je blootje. Ik ga je een paar tips geven waardoor mensen zich beter op hun gemak gaan voelen. En het begint eigenlijk beneden bij de voeten. Als je met je voeten dichtbij elkaar gaat staan, het is pure fysica, dan heb je een heel klein draagvlak. Dan heb je heel weinig stabiliteit en dan ga je beginnen te waaien. Dan ga je beginnen te wiebelen. Een goede boom staat met zijn wortels in de grond.
Die staat stevig op de grond, ja.
En anders wordt het een waaiboom. Je ziet heel dikwijls mensen die beginnen te wiebelen, te bewegen, te veel bewegen. Dus zet die voeten gewoon een klein beetje uit elkaar. Plant als het ware die benen als bomen in de grond. Je mag natuurlijk ook wel bewegen op een podium; daar vertel ik straks iets over. Maar als je recht wil staan, stil wil staan, doe dat dan eigenlijk alsof je lichaam een denkbeeldige rechthoek is. En zet je voeten onder je schouders. Twee schouders, twee voeten,: dat is een rechthoek. En dan sta je stabiel en dan ga je ook een stabiel verhaal brengen.
Maar het straalt ook zelfvertrouwen uit als je zo staat.
Absoluut, en het zal ook verhinderen dat je je nog meer op je ongemak gaat voelen. Je vult al een groter stuk van dat podium. We hebben dus voeten, schouders... Schouders zijn eigenlijk heel cruciaal in een presentatie omdat het stressniveau stijgt. Stress zet zich heel dikwijls hier in de nek, in de schouders, in de spieren. Een heel simpel trucje om 1: van die stress af te raken, en 2: om die schouders in de juiste positie...
Ja, want dat wil iedereen wel, hè?
...die schouders in de juiste positie te krijgen. Dat is voordat je begint, voordat je opgaat (het liefst ergens in de coulissen waar ze jou niet zien), een heel simpel trucje: je armen naast je lichaam laten hangen en dan je schouders extreem hoog optrekken en terug laten vallen. Dan is een stuk van die fysieke spanning die daar zat weg, gekanaliseerd. Dan zitten die schouders ook waar ze moeten zitten. Dan gaat je hoofd ook recht staan. Dan ga je niet met een scheef hoofdje beginnen. Dus eigenlijk die rechthoek, dat is al het begin. Dan heb je al die stabiliteit. En dan heeft Moeder Natuur ons ook nog twee van die dingen gegeven die daar meestal hangen te flapperen. En waar mensen heel vaak niet van weten: wat moeten we daarmee doen? Onze armen en onze handen.
Hoe moeten we ons nu houden, ja?
Inderdaad, en dan zie je allerlei bewegingen. Mensen die hun handen in hun zakken gaan steken... Of een papiertje frutselen, of... Ergens aan prutsen omdat ze toch maar iets met die handen willen doen. Er zijn eigenlijk een paar regeltjes die je daar moet volgen. Er is eigenlijk één ding die je absoluut niet mag doen, en dat is deze... Als je je armen gaat kruisen, dat is een heel comfortabele houding en daarmee zijn die armen meteen ook weg. Maar dan ga je een barrière opwerpen tussen jezelf en je publiek. En als er nu één ding is wat je op zo'n event absoluut NIET wil doen... Nee, je wil verbinding maken. Je wil contact maken tussen jezelf en dat publiek, dus je wil open zijn. En die openheid is heel belangrijk. Dus als je die handen en die armen gaat gebruiken om als het ware uit te reiken naar dat publiek in een beweging, ja dan ga je ze bijna uitnodigen om mee in je verhaal te stappen. En ik heb even jouw assistentie nodig, Kevin. Nu even recht gaan staan.
Ik moet even oppassen voor mijn draad, maar...
Je staat. Tussen ons is op dit moment een afstand, een zekere fysieke afstand. Die afstand is er ook tussen jezelf en het publiek, figuurlijk dan. En je wil die afstand eigenlijk overbruggen. Als ik nu mijn handen ga gebruiken en ik vertel iets, en ik vertel bijvoorbeeld: "50 jaar geleden zijn we gestart, vandaag zijn we er nog altijd". En jij doet hetzelfde. Steek eens je hand op. Dan raken wij elkaar. Dan is die afstand tussen ons weg. En daarvoor is het zo belangrijk dat je die handen gaat gebruiken. Je mag terug gaan zitten.
Oké, dank je wel
Die handen gaan als het ware die afstand verkleinen maar die gaan ook een dynamiek veroorzaken, die gaan het gevoel geven dat die man die daar staat, die bedrijfsleider of -leidster, dat die begaan is met die zaak. Dat hij dat graag doet of dat hij dat met enthousiasme doet. Natuurlijk zijn er ook een paar trucjes. Je zou ook kunnen zeggen: ik neem een balpen in de hand. Mensen doen dat soms; een houvast. Wat je dan gaat krijgen is heel vaak dat mensen gaan klikken met een balpen, die lawaai gaan maken. Heel ergerlijk. Of die gaan beginnen te prutsen. Kleine bewegingen maken. Dat leidt alleen maar af. Als je een presentatie hebt met een Powerpoint bijvoorbeeld, dan heb je al een afstandsbediening of een pointer. Dan heb je al iets in de hand. Dat helpt soms. Wat je ook kan doen is dat je je tekst meeneemt op een podium. Mensen die een speech hebben geschreven, die nemen soms hun tekst mee. Wat ik absoluut afraad is dat je daar gaat staan...
En hem gewoon afleest?
...met een blad papier en hem gewoon afleest. Doe dat nooit. Ten eerste, dat blad papier... Als dat stressniveau echt hoog is, dan ga je hem zien trillen. En dat wil je helemaal niet. Je wil niet dat het publiek ziet dat je zenuwachtig bent. Dus zet je steekwoorden op een klein steekkaartje, houd dat stevig vast. Dan heb je ook iets in de hand en dat kan allemaal helpen. Ik zei daarnet: "plant die benen in de grond als twee bomen". Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je niet mag gaan bewegen. Je mag effectief ook wel rondwandelen op een podium, maar met alles geldt eigenlijk hetzelfde, zowel met je handen als met je voeten: als je beweegt, maak je bewegingen groot genoeg, rustig genoeg...
Niet zulke kleine schuifelstapjes...
Voilà, niet over en weer gaan beginnen te lopen. Zorg ervoor dat je publiek niet het gevoel heeft dat ze naar een tennismatch aan het kijken zijn. Dus als je stapt, doe dat dan heel doelbewust. Maak die stappen groot genoeg, stevig genoeg, net hetzelfde als met je handen. En als je al die kleine regeltjes eventjes in het achterhoofd houdt, dan sta je daar eigenlijk al met veel meer zelfvertrouwen, en met veel meer overtuigingskracht.
En hoe kan kleding daar nog aan bijdragen?
Kleding is eigenlijk een heel belangrijk aspect, maar daar is ook weer de regel: in feite is er geen afspraak. Er is eigenlijk maar één ding dat heel belangrijk is: laat het vooral niet afleiden van wat je aan het vertellen bent. Alles wat je aan hebt dat heel veel aandacht trekt... Als je nu ineens als manager van een bedrijf ineens daar in een flashy rood pak gaat staan, ja dan gaat iedereen naar dat rode pak kijken. Als je als vrouw op het podium staat en je hebt een heel kort rokje aan, wees dan maar zeker dat die 7% van je inhoud ineens maar 2% gaat worden, want iedereen gaat naar die benen en naar dat rokje kijken. Hetzelfde met grote sieraden. Dus eigenlijk: doe iets aan waar je je comfortabel in voelt. Waar je jezelf in blijft, want dat is ontzettend belangrijk op het podium.
Tenzij je natuurlijk elke dag een rood pak draagt, dan mag het wel?
Dan past het helemaal bij je stijl, en dan is dat ook normaal. Dan gaan mensen daar ook niet meer van opkijken. Maar doe niet ineens heel andere dingen. Zorg er gewoon voor dat het netjes is, dat het niet teveel afleidt van je boodschap. Denk er ook aan dat als je een microfoon draagt zoals wij die nu dragen, zo'n headset, dan heb je meestal ook een zendertje die in je achterzak moet. Dat kan ervoor zorgen dat de jas van een pak achteraan helemaal verkreukeld raakt. Vóór je opgaat op een podium, vraag dan heel even aan iemand die je echt kan vertrouwen in je omgeving: "Zit alles goed? Zit mijn rits dicht? Zit mijn jas goed en mijn dasje recht?" Zoals in het liedje. En ga dan op. Heel belangrijk dat er niet iets is waardoor de mensen zeggen van: "pffff... Zijn jas zit scheef, zijn das zit scheef". Want dat leidt allemaal af van de aandacht.
Oké Lies, dank je wel voor al deze tips.
Heel graag gedaan.
En u beste kijker: bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week!
