De zomerfestivals zijn zo goed als achter de rug. Tijd voor een terugblik, maar vooral een vooruitblik. Is het deuntje dat we binnenkort allemaal zingen: '♪♫ This is my party, and I share if I want to. You can come too if I invite you. Tadadadaada.♩♪♬'?
Is de onvermijdelijke evolutie van evenementen dat ze allemaal privé-aangelegenheden worden? Of roepen we hiermee brand vooraleer er rook is?
Heel specifiek wil ik provocerend een concept voorleggen waarbij alle evenementen - tijdelijke of permanente zoals in nachtclubs - evolueren in de richting van een entertainmentmarkt met een '100% pré-registratiepolitiek'. Hoe gek is dit idee? Je komt tegenwoordig geen voetbalstadium meer in zonder clubkaart en volledige identiteitsregistratie. Dit werd ooit ingelast om veiligheidsredenen.
Is deze stap dan écht zó groot voor de eventsector? Of is het gewoon een mentaliteitswijziging die bij het uitgaanspubliek snel grond zal raken? Net zoals de verstrengde toegangscontroles met bandjes, zakkencontroles, metaaldetectoren en camerabewaking stapsgewijs protest-loos aanvaard werden?
"Als den polies zich moeit, is de fun begraven!!"
Is de huidige maatschappelijke context niet voldoende overladen met veiligheidsgewrongenheden om ook in onze sector grote stappen te zetten? Onze huidige politiemacht is tegenwoordig meer een preventiemacht, geschoold in diplomatie, dan een militaristisch korps dat eerst 'den matrak' laat spreken. Ik verwelkom deze evolutie absoluut niet. Het is op z'n minst betreurenswaardig dat dergelijk denkpistes nodig zijn. Maar zou er imagoschade zijn voor uw evenement wanneer de genodigdenregelingen gedirigeerd worden door een ervaren evenementencomponist? Integendeel: hoeveel imagowinst gaat een organisator of klant kunnen boeken wanneer dergelijke professionele stappen genomen worden? Het is een gespierd en onmiskenbaar statement van de gastheer om de veiligheid van zijn gasten bovenaan de prioriteitenlijst te zetten zodat deze zorgeloos kunnen feesten.
Stof tot nadenken. Niet?
