Initieel was deze column een brief aan mezelf om de horror, die ons land op 22/3 verduisterde, een plaats te geven. Ik zag echter dat deze bedenkingen ook toe te passen zijn op de event sector. Dus groeide er een column uit.
Logisch dat er gelijkenissen zijn, gezien we in ons vak niet parallel aan- of afgescheiden van de maatschappij werken.
Bedenking 1: Meer vraag naar veiligheid
Je moet geen cultureel antropoloog zijn om in te zien dat de komende generatie in een meer gesloten wereld zal leven. De vraag is of wij als sector onze evenementiële voorstellen zullen moeten aanpassen om tegemoet te komen aan de grotere vraag naar een veilig gevoel op de momenten dat we de deur verlaten? En gaan de budgetten meegroeien of zal deze stijgende verzekering ten koste gaan van bijvoorbeeld creativiteit?
Bedenking 2: Erkennen van universele geijktheden vs. anarchisme
Meer en meer leven we in een maatschappij waar er diepe nood is aan mentale flexibiliteit. Doordat we geconfronteerd worden met radicale gedachtegoeden beseffen we meer dan voordien dat het niet nodig is om alle neuzen in dezelfde richting te zetten om mooie resultaten te boeken. Diversiteit is geen mankement.
Hoe groter de publieke politieke trend zal worden om harde lijnen tegenover elkaar te positioneren, hoe meer de evenementiële sector de verantwoordelijkheid mee moet opnemen om dit uit te balanceren. Dit, naar mijn mening door out-of-the-box gedrag te promoten. Diversiteit is immers vooral een mentale bewustwording, waarbij we persoonlijke permissie aan onszelf en anderen geven om anders te doen dan de rest. Geen perfecter medium dan een creatieve sector.
Universele waarheidspretenties scanderen en publieke kritiek censureren staat gelijk aan gedogen of wegkijken. Een zachte vorm van collaboratie aan de culturele ontwikkelingen die niet door de beugel kunnen, of resulteren in verlies van kwaliteit. Laten we dus als sector 'anders zijn' en 'anders doen' hoog in het vaandel dragen. Als tegenreactie op de imminente maatschappelijke verstarring, die onderdanigheid aan slechts 1 cultureel gedachtengoed promoot.
Bedenking 3: Koploper of struikelaar
De positie innemen van de underdog is vaak een comfortabele positie. Het is uiteindelijk enkel wanneer dit ontaardt in puberale provocaties in de richting van het gemeengoed of in opdringerigheid en sociale krachtmetingen dat dit maatschappelijk problematisch wordt.
Events zijn het perfecte forum om jeugd die zich wentelt in zelfspijt te vergaren in een optillende omgeving. Als medewerker of als gast. Zodat ze onderling bij elkaar steun vinden. Een bescherming tegen de verstarde denkers waar ze nu aan ten prooi vallen.
Onze sector gaat de wereld niet redden, maar we hebben heel wat troeven in handen om bij te dragen. Denk je ook niet?
