Transcript
Dag Dieter.
Hallo, dag Kevin.
We gaan praten, vandaag, over walkietalkies.
Dat is eigenlijk een heel oude technologie. Maar toch nog altijd broodnodig op evenementen.
Absoluut. Het is eigenlijk heel gek. De technologie is vierentachtig jaar oud. En als je dan gaat nadenken van: wat is er in die vierentachtig jaar al aan technologie echt verdwenen? Ik spreek maar over de floppy disk. Of de cassettebandopnemer. Noem maar op. Dat is allemaal weg. En de walkietalkie is er vandaag de dag nog altijd.
En ik denk dat dat vooral komt omdat er nog niet echt een uitvinding is gekomen, die zo efficiënt en eenvoudig te gebruiken is. En die ervoor zorgt dat je, door gewoon een knop in te duwen, een groep mensen in één keer kunt bereiken. En dat is de sterke kracht van walkietalkie. En met die reden ook dat alle hulpdiensten, en ook internationaal...
De maritieme, het leger, defensie, noem maar op. Die gebruiken eigenlijk ook allemaal nog die technologie van walkietalkie. Dus voorlopig zal het nog wel even zo blijven.
Ja, nu, in al die jaren...
Er zijn ook wel een aantal evoluties geweest.
Gelukkig.
Want we zijn van analoge naar digitale gegaan.
Klopt.
Ik hoor termen als SIM trunking vallen.
Applicaties op telefoons. Ik weet niet of dat een goed idee is of niet.
Maar kan je daar eens iets over vertellen? Van: wat is er vandaag in het aanbod? En waarom gebruik je het één en zeker niet het ander?
Ik haal altijd die oude, grote walkietalkie boven om te laten zien hoe het vroeger was. Nu zijn de toestellen uiteraard al veel kleiner. En als we spreken over de laatste nieuwe technologieën - en dat is iets van de laatste twee-drie jaar - dat is onder andere die SIM trunk. Dat zijn toestelletjes, ik heb er hier eentje bij mij, dat ziet eruit, 100%, als een walkietalkie. Dat werkt eigenlijk ook als een walkietalkie. Gewoon duwen op het knopje en praten. Alleen, als we gaan kijken aan de binnenkant, dan zien we dat er een simkaart inzit. Hier zit het simkaartje in. En het systeem werkt eigenlijk via het 4G-netwerk. Mobiele data. Dat heeft een aantal voordelen en één nadeel.
Het voordeel is: onbeperkt bereik. Wij zetten dat in, heel veel, in wielerwedstrijden. Waar grote afstanden, in communicatie, noodzakelijk zijn. Bijvoorbeeld: bij de Vlaamse klassiekers is er dikwijls een commandopost, CP-Ops, die in Gent zit. Voor de Ronde van Vlaanderen commandoposten, die in Antwerpen start en helemaal tot in West-Vlaanderen rijdt. En dus om al die communicatie te laten lopen, kan dat perfect met zo'n SIM trunk toestel. Ook als die mensen eens over de grenzen gaan, de landsgrenzen, dat is allemaal geen issue, geen zendvergunningstoestanden. Plus dat die nieuwe toestellen ook een aantal heel mooie features hebben, zoals gps-tracking. Waarbij nu de laatste jaren, dan spreek ik echt over heel kortbij, de dispatching software die daar dan bij hoort, het platform, waarmee je kan zien wie waar is en of die persoon beschikbaar is om een opdracht te doen, al dan niet...
Met allemaal verschillende icoontjes, die van kleur kunnen veranderen. Dat soort zaken. Dat is hetgeen dat nu heel hard aan het opkomen is. En ik heb al een paar klanten die dat ook gebruiken. Maar er zijn er nog heel veel die het niet kennen, denk ik. En dat is dan onze taak natuurlijk, om dat tot bij die klanten te brengen. En te laten zien wat de toegevoegde waarde in dat verhaal is. Want als je natuurlijk...
Ik zeg nu maar, bijvoorbeeld: een EHBO-ploeg op uw terrein. Als je die allemaal kunt zien, waar die zijn. En die krijgen een opdracht en die zetten zich onbeschikbaar, dan heb je, als dispatcher, daar een geweldig overzicht over. En dat bespaart heel veel radiocommunicatie. Dat is echt het beste van twee werelden. Het visuele en de radiocomm. gecombineerd. Dus dat zijn heel chique dingen. Daar zijn we allemaal mee bezig.
Het nadeel van de SIM trunk - en eigenlijk spreekt dat wel een beetje voor zich - je zit op hetzelfde netwerk als uw bezoeker. Dus als er iets fout loopt, dan moet dat netwerk wel overeind blijven. En het voordeel aan een ander gewoon walkietalkie netwerk, of het nu digitaal of analoog is, ja, dat is uw eigen netwerk. En dat blijft overeind. Die redundantie, die bouwen we in. Je hebt eigenlijk niet veel nodig. Walkietalkies met een volle batterij. Als er repeaters bij zijn, dan gaan we ook zorgen dat er onder een steunzender, repeater, ook een batterij zit.
Zodanig dat, eigenlijk, in een geval van crisis, als er echt een serieus incident is, met serieuze gevolgen, dat het mogelijk overbelaste gsm-netwerk en mobiele datanetwerk, geen invloed heeft op de organisatie. Wat op dat moment natuurlijk noodzakelijk is. Dat dat allemaal blijft doorlopen.
Ja.
En dan wil ik...
Sorry dat ik u onderbreek maar over dat laatste wil ik nog iets zeggen. Over die apps en zo. Zoals Whatsapp en weet ik veel wat. Want dat is ook een vraag die dikwijls bij mij komt.
Er zijn toepassingen waar ik van denk: ja, hier is, eigenlijk, Whatsapp een heel goede oplossing.
Bijvoorbeeld: er is een klant van mij en die heeft een eco-team. Die op het terrein alles opkuisen. Op een festivalterrein kuisen die alles op. En die verantwoordelijke, die neemt foto's, van een plaats waar een hoop afval ligt. Die stuurt dat door naar een ander team en die moeten een foto nemen van dezelfde locatie maar dan opgekuist. En dan denk ik: ja, oké, dat is perfect. Dat is eigenlijk een goede manier om zoiets te doen. Walkietalkie moet het hier eigenlijk afgeven. Want dat kan je via walkietalkie niet doen.
Maar als je Whatsapp zou gaan gebruiken in een missiekritische situatie, dus als er iets fout loopt of gewoon voor noodcommunicatie, dan is dat absoluut niet het juiste middel. En daar zijn twee redenen voor.
Enerzijds: de walkietalkie, als je die op je schouder hebt hangen, kan je van alles doen en je hoort continu wat er aan het gebeuren is. Zonder dat je naar iets moet kijken. Je kunt kijken naar waar je mee bezig bent maar je hoeft niet op een schermpje te kijken. Dat is een heel groot voordeel.
En het tweede ding is dat, als er een bericht binnenkomt of je stuurt een bericht uit naar een groep mensen, dan zal misschien 20%, op dat moment, dat direct vastpakken en bekijken. En die andere 80%, die zal dat misschien doen, als dat voor hen past. Dus je hebt de snelheid, die de toegevoegde waarde is van de efficiëntie van walkietalkie-gebruik, die gaat daar verloren. En dat is de reden waarom ook Whatsapp geen oplossing is. Dat is...
Ik zeg het nogmaals: het kan het beste van twee werelden zijn. Maar als het echt gaat over snelheid en efficiëntie, dan is walkietalkie toch nog de winnaar.
Wel, maar dan zelfs...
Je geeft net dat voorbeeld: die SIM trunking. Ongelooflijk knap toestel. Maar ik hoor je tegelijkertijd - en verbeter me als ik dat verkeerd begrepen heb - ook zeggen van: kijk, als het echt om missiekritische zaken gaat, is het toch nog altijd die vierentachtigjarige of drieëntachtigjarige walkietalkie...
Misschien dan de digitale versie. Maar de enige, echte veilige optie is.
Ja, dat klopt. En dat zijn dan afwegingen die je moet maken. Want het kan ook een en-en-verhaal zijn. Waarbij mensen, bijvoorbeeld, zeggen: oké, wij...
Ik geef een voorbeeld: wij laten ons eten ergens anders maken. En dat moet allemaal naar ons festival gebracht worden. En dat wordt dan eigenlijk puur een horeca-verhaal voor food and beverage. Ja, die mensen gaan nooit echt in noodcommunicatie komen. En dan is het dus geen enkel probleem om te zeggen: oké, er zitten afstanden tussen. Dat is perfect. We kunnen dat met SIM trunk doen.
Artiesten die toekomen op luchthavens, treinstations. Die moeten opgehaald worden. Om naar een festival gebracht te worden. Pendelbussystemen, noem maar op. Dat kan allemaal met SIM trunk. Geen enkel probleem. Omdat dat niet iets is wat verbonden is aan crisiscommunicatie. Als er iets fout loopt op dat festival, dan zullen ze hoogstens zeggen: blijf waar je bent. Kom niet naar hier. Maar meer gaat er niet gebeuren.
Dus daarom is het te zien - en wij letten daar heel hard op - dat wij heel goed luisteren naar onze klant. Wat ga je juist doen? Wat zijn uw behoeftes? En dan gaan wij zien: wat kunnen we aanbieden? Wat is voor u de beste oplossing?
En dan, als we spreken over die wielerkoersen, die verplaatsen zich continu. En dus, die afstand van zo'n hele koers, dat is enkel een paar kilometer. Als er ontsnappingen zijn van wielrenners, wordt dat nog langer, die afstand ertussen. En die zitten allemaal op verschillende masten, hé. Dus overbelasting is daar een veel kleinere kans. Omdat die verdeeld zitten over verschillende masten.
Je liet, Dieter, daarnet al een heel belangrijk woord vallen. Vergunningen.
Hoe zit het daarmee?
Hoe zit het ermee?
Ja.
Ja, zendvergunningen, daar zijn we goed in, hé, in België. Dus dat is nog altijd van toepassing.
Er bestaan vergunningsvrije walkietalkies. Die worden heel veel gebruikt. En voor heel veel evenementen is dat ook nog oké. Maar het is wel belangrijk voor de klant om te weten dat: vergunningsvrij is vergunningsvrij voor iedereen. Dus dat wilt zeggen: uw bezoeker, die mag, in principe, gewoon op uw festivalterrein lopen met een walkietalkie. En alles volgen wat er aan het gebeuren is. Daar kan jij niet op zeggen van: man, wat ben jij aan het doen? Dat mag niet. Het mag wel want het zijn vergunningsvrije kanalen voor iedereen. Dus qua veiligheid is dat ook niet de beste oplossing.
Nee.
Dus dan stel ik echt wel voor om te kijken naar een systeem met een zendvergunning. Die vragen wij dan, samen met onze klant, aan. Bij het BIPT. En dan krijg je een exclusieve frequentie, die specifiek daarvoor is. En dan ga je dat soort zaken wel uitschakelen.
Ik heb ooit, één keer, een klant gehad waarvan ze op het festivalterrein, de security van links naar rechts aan het sturen waren. En achteraf bleek dat dat gewoon bezoekers waren. En die vonden dat leuk om die mannen te zien lopen van de ene tent naar de andere. Ja, zo'n dingen, dat wil je natuurlijk niet meemaken. Dus, daarom is het een beetje, ook, afwegen.
Maar het heeft ook met budgetten te maken. Want zo'n zendvergunningen, dat is ook niet spotgoedkoop. Maar als het gaat, ook, over veiligheid en over: ja, we willen niet dat onze bezoekers hier weten wat er allemaal aan het gebeuren is...
Dan denk ik dat die keuze snel gemaakt is. En er zijn nog heel veel evenementen die ook die keuze maken.
Maar is dan switchen naar een digitale radio...
Zorgt dat er niet voor dat dat netwerk beveiligd wordt?
Ja, dat klopt. Digitaal is sowieso al veel moeilijker afluisterbaar. En bij sommige digitale toestellen is het ook zo dat die smalbandiger zijn. Dat die, doordat het eigenlijk nulletjes en eentjes zijn geworden, dat heel smal kunnen versturen. En daardoor kunnen zendvergunningen - ik ben heel voorzichtig met het zo uit te leggen - goedkoper worden. Zelfs aan de helft van de prijs. Als je daar een keuze in maakt.
Maar daar ook zijn er beperkingen. Want veel festivals willen veel kanalen gebruiken. En natuurlijk, als er heel veel kanalen worden gebruikt, ja, dan gaat die regel niet helemaal meer op. Want dan gaan ze dat optellen. Zeggen ze: uiteindelijk gebruik je nog zoveel bandbreedte. Dus je zult daar toch voor moeten betalen. Maar als het gaat over enkele kanaaltjes, kan het dus, vergund, met heel smalbandige, digitale toestellen.
En digitaal heeft ook nog een ander voordeel: dat het eigenlijk qua audio beter werkt in een luide omgeving. Ik ga niet zeggen dat digitaal beter klinkt, want soms denken mensen dat. Van: ja, cd-kwaliteit zal dat zijn. Dat gaat echt broadcast klinken. Dat is het niet. Het klinkt zelfs een klein beetje nasaal. Maar in een omgeving waar veel lawaai is - en dat is dikwijls op festivals zo - gaat de vocoder, dat is hetgeen wat uw stem - want onze stem is analoog - gaat omzetten in nulletjes en eentjes. Die vocoder, die herkent stem en die gaat zeggen: dit is stem, dit is muziek. En die muziek gaan eruit filteren. En die stem, die gaat erdoor. Dus dat is, eigenlijk, ja, ook weer een voordeel aan het kiezen voor digitaal.
We hebben tot hiertoe vooral gesproken over de toestellen. Maar je kan iedereen een walkietalkie geven.
Zonder een bepaald protocol - hoe ga je daarmee om - dan kan het nog een beetje een kakafonie worden, natuurlijk.
Ja, voilà. Er is absoluut een minimum aan, hoe zal ik het zeggen, radioprocedure. Dat is sowieso een minimum. Dat zijn een paar zaken. Want iedereen moet eigenlijk beseffen, dat het een actie-interactie verhaal is. Daarmee wil ik zeggen: je roept iemand op. Die zal antwoorden. En dan moet je wachten. En dat soort zaken. Want als dat niet helemaal duidelijk is voor iedereen, dan wordt het inderdaad een enorme kakafonie.
We geven daar opleiding voor. En wat we ook doen, bij klanten die starten voor de eerste keer, is een soort minimumbriefing meegeven. Van: kijk, dat zijn zaken waar je moet op letten. En daarmee bedoel ik niet dat je ineens "over" en "over and out" en zo moet gaan zeggen. Dat is niet echt noodzakelijk.
Toch niet?
Wel, het is zo dat de nieuwe toestellen, tegenwoordig hebben die een biepje. Als je de knop induwt. En dat helpt al heel veel. Want er waren al heel veel mensen die eigenlijk te snel aan het praten waren. En dan halfweg de knop induwen. En dan is de helft van hun bericht eigenlijk niet mee doorgegaan. Dus als je in een briefing kunt zeggen van: kijk, dat is een biepje. Als je dat biepje hoort, dan pas mag je praten. Ja, dat helpt al enorm. Dat zijn zaken.
Maar wat heel belangrijk is, vind ik ook: een gesprek moet opgebouwd worden. Als ik jou zou nodig hebben, Kevin. Dan zal ik eerst "Kevin voor Dieter" roepen. En dan zal jij zeggen: ik luister. En dan kunnen we starten met het gesprek. Ik zie u niet. Dus het zou ook kunnen dat jij met een bezoeker aan het spreken bent. Dat jij in overleg zit. Of dat jij aan het bellen bent met iemand. Dus gewoon een bericht naar u uitsturen, zonder dat wij dat gesprek hebben opgebouwd, ja, dat zou er ook kunnen toe leiden dat er van alles fout loopt. Want ik denk dat jij dat gehoord hebt maar jij hebt het eigenlijk niet gehoord. En dan krijg je allemaal dat soort fouten.
Je hebt die confirmatie nodig.
Voilà. Dat is dat actie-interactieverhaal en die bevestiging erin. En dat is het minimum. En dat is iets wat wij echt ook aan onze klanten uitleggen. Zeker diegenen die nieuw starten, eigenlijk. Waar het allemaal nieuw voor is. Want eigenlijk moet je maar twee-drie man hebben, die het goed kunnen. En de rest hoort het en ze pakken het over.
Ja, natuurlijk.
Dat is wel het geluk.
Ja, het is een beetje besmettelijk, zouden we zo bijna zeggen, hé.
Voilà, ja. Maar dan in de positieve zin.
Nu, er is nog één rol en dat is een heel cruciale. Dat is die persoon die in dat radiocommandocentrum zit.
Ja, ik maak al eens de vergelijking met een bedrijf. Als je een bedrijf hebt met meerdere mensen, dan is er ook een telefoniste. Als er een telefoon binnenkomt en die gaat dat doorgeven, tegenwoordig gebeurt dat ook al op voorhand, dan moet je een nummertje duwen om tot bepaalde mensen te geraken. Maar in een groot radionetwerk is dat eigenlijk ook noodzakelijk. En dan komt er nog eens bovenop dat, zoals je het zelf aangeeft, dikwijls is dat dan in de CP-Ops, Central Post Operations. Waar ook, multidisciplinair, de hulpdiensten bij zitten. En het is heel belangrijk dat er heel veel informatie op één plek toekomt. En dat die ook zo gedeeld wordt.
Want zelfs, ik heb dat al meegemaakt, dat die informatie dan toch nog stopt bij die dispatcher. En dat is natuurlijk zonde. Dus als er iets fout loopt, dan is het belangrijk dat die persoon ook goed opgeleid is. Om te weten van: kijk, dit moet ik aan die en die en die mensen vertellen. Zodanig dat die informatiestroom continu is en dat dat in twee richtingen ook goed werkt.
Want als er dan een crisis is en er moet beleid gemaakt worden, crisisbeleid, er worden beslissingen genomen, dan is het even goed aan die dispatcher of die centralist, die dan de mensen in the field moet informeren van: kijk, of "we zijn nog in overleg" of "dat en dat is er nu beslist". En dat kan je nu beginnen doen. Dus dat zijn zaken die...
Ja, dat is ook...
Eigenlijk is dat een vak, hé. Ik heb daar het geluk gehad om daar dertig jaar geleden in gegroeid... Of ingestapt en dan mee gegroeid. Met heel die evolutie. En dan, in 2006, is de wet op de noodplanning in België veranderd en hebben ze gezegd van: oké, die hulpdiensten moeten fysiek aanwezig zijn op de festivals. Op de grote evenementen ook. En dan zijn we daar mee in doorgegaan. En voor ons is dat toch wel ook een heel belangrijk gegeven. Dat die centralist goed weet hoe het werkt en goed weet wat hij moet doen als het fout loopt.
Maar dat dispatchen is dan vooral noodzakelijk omdat niet iedereen op dezelfde frequentie - of in dezelfde groep of hoe je het ook wil noemen - zit.
Ja, zelfde kanaal of zo. Ja, klopt.
En dat je tussen die groepen moet gaan communicatie doorhevelen.
Ja en dat is ook wel heel belangrijk, Kevin, om daar toch iets over te zeggen. Want ik heb het gevoel, soms, de laatste tijd, dat er teveel gefragmenteerd wordt. Dat er teveel groepjes gemaakt worden.
Wat ik wil zeggen is dat: de sterke kracht van walkietalkie is juist dat je in een groep een hoop mensen kunt bereiken. Als je dan groepjes gaat maken waar drie-vier mensen in zitten en je komt ergens een handje tekort en je roept op en er zijn maar drie anderen die het horen, dan is de kans dat ze u komen helpen veel kleiner dan als je dat in een groep oproept waar vijftig man in zit. Dus dat is nu één voorbeeld.
Maar ook in noodcommunicatie is het belangrijk dat heel veel mensen tegelijkertijd weten: dit is aan het gebeuren, dat zijn we aan het doen.
Dus ik begrijp perfect dat er bepaalde informatie niet relevant is voor andere mensen. Ik zeg nu maar iets: de mensen die met mobiliteit bezig zijn, die zijn op parkings bezig. Communicatie, ja, de mensen van de productie hebben daar geen boodschap aan. Dus die dingen moeten zeker gescheiden blijven. En zo is dat ook met een aantal andere functies, zoals food and beverage, financiële dingen en noem maar op. Er zijn ongelooflijk veel mogelijkheden om te scheiden. Maar nu, momenteel, zijn er teveel gespreksgroepen. En ze doen dat, denk ik, omdat ze dan zoiets hebben van: oké, lekker rustig op ons kanaal. Weinig fuss. En als er dan iets is, is het zeker voor ons.
Maar het verliest eigenlijk wel de sterke kracht van walkietalkie. En daar moeten we over waken. We moeten echt wel zorgen dat we de mensen ook duidelijk vertellen van: uw kanaalplan, denk daar goed over na. En als je gespreksgroepjes of kanalen aan het indelen bent met drie-vier mensen, dan moet je er eens goed over nadenken of dat wel toegevoegde waarde heeft.
Maar hebben, iets wat nu net in me opkomt, die moderne radio's dan niet de mogelijkheid...
Stel: je hebt allemaal kleine groepjes en je wilt toch iedereen oproepen. Dat je dat kan overrulen en kan zeggen van: oké, ik broadcast nu naar alle groepen?
Ja, dat kan. Maar dat is...
Dat zijn maar een heel specifieke...
Dus dat is eigenlijk al echt de top van de communicatiesystemen.
Ik heb de duurste walkietalkie eruit gekozen.
Ja, voilà, dan spreek ik over trunking netwerken.
En ook die SIM trunk toestellen, wat niet echt het duurste is, maar die hebben dat ook in zich. Dus daar kan je echt een all-call, noemt dat dan, mee doen. En dan kan jij ineens een hele hoop mensen tegelijkertijd bereiken. Zelfs met...
Ze noemen dat dan "total interrupt". Dus dat wilt zeggen: iemand die aan het praten is, die zijn radio switcht dan naar ontvangst. Dus die gaat dan schrikken van: ik was toch aan het praten? Ineens komt dat dan binnen. Dus dat is wel knap. Is interessant voor leidinggevenden. Je moet natuurlijk niet teveel mensen die mogelijkheid geven. Want dan loopt het helemaal fout. Maar voor een aantal mensen is dat interessant om dat zeker te gebruiken.
Maar los daarvan, om nu maar even terug te gaan naar het verhaal van de dispatcher. Als je heel veel kanalen hebt, dan is het ook zo dat er op heel veel kanalen, als er iets fout loopt, informatie gaat binnenkomen. En hoe meer kanalen je hebt, hoe groter die puzzel wordt. Dat wilt zeggen, die dispatcher moet eigenlijk de hele tijd luisteren: wat is er nieuw? Wat is nieuwe informatie?
Op al die verschillende kanalen?
Op die verschillende kanalen: wat is nieuwe informatie? Wat interessant is voor ons om iets mee te doen. Nu, een dispatcher luistert niet naar alle kanalen. Want dat is onmogelijk.
Wel ja, ik wou net zeggen: dan moet je me toch eens uitleggen, hoe je dat doet.
Ja, voilà, dus meestal werken we met een systeem dat ze naar bepaalde kanalen gaan. Waar de centralist wel op luistert. Maar een dispatcher met drie-vier kanalen of zo, dat zou, normaal gezien, wel moeten lukken. Maar, nogmaals, er komt van alles binnen. Er wordt van alles gecommuniceerd. Daar moet uitgepuzzeld worden: wat is er nieuw? En die nieuwe informatie, daar moeten we dan mee verder.
Maar wij merken: hoe meer er gefragmenteerd is, hoe moeilijker dat wordt. Mensen komen soms met iets af van: dat en dat hebben we gezien. En we zijn er al een half uur of al drie kwartier mee bezig. Maar dat komt nu juist omdat het allemaal gefragmenteerd is en ze het niet weten. En dus, een all-call kan een hulp zijn maar soms ook weer niet. Allez, het is moeilijk maar het is wel een kunst om het heel fijn te bekijken en het te optimaliseren.
Vat ik het goed samen, dat het toch iets is om op voorhand grondig over na te denken?
Absoluut.
Van: wat wil je nu precies bereiken? En wat is dan de beste manier / technologie / aanpak?
Absoluut. En we maken daar bij Walkies4Events graag tijd voor.
Wij krijgen ook niet al te grote festivals, beginnende festivals soms of beginnende evenementen. Want ik zeg altijd festivals maar we spreken uiteraard over evenementen algemeen. Die ons benaderen en zeggen van: kijk, kunnen we er eens over praten? Wel, met plezier. Ik maak daar echt graag tijd voor. Want het is altijd gemakkelijk om achteraf te zeggen: het ligt aan de technologie. In principe ligt het niet aan de technologie, want die...
Wij kunnen dat berekenen: hoe ver dat bereik is en noem maar op. En die walkietalkies, in se blijft dat werken, hé. Dat is niet het probleem. Het ligt eerder aan: ofwel teveel fragmenteren of het niet juist inzetten.
Bijvoorbeeld: vergunningsvrije toestellen en er toch gigantische afstanden van verwachten. Natuurlijk, ik moet wel toegeven dat de mensen soms ook wel wat gefopt worden. Als ze in winkels in blister van die speelgoedwalkietalkies zien hangen, waar er op staat 16 mile. Dat klopt niet, hé. Dan kan ik u vertellen. Dat zal misschien van bergtop naar bergtop zonder iets ertussen, line of sight, misschien ooit al wel eens gebeurd zijn. Maar dat is niet het werkzame, dat je kan gebruiken in een dorpsomgeving met gebouwen ertussen. Of in een beboste omgeving of zo. Dat is allemaal anders.
Dus dat zijn zaken, dat gebeurt wel eens.
Wat ik ook al heb meegemaakt, dat is dat ze de CP-Ops of de commandopost in een kelder van een oud gemeentehuis steken. Ja, in de kelder...
Dat is niet de beste plaats voor ontvangst. Voor niks. Zelfs voor uw gsm's niet. Ja, dat is niet zo interessant, om zo'n dingen te doen.
Dieter, ontzettend bedankt voor het delen van al deze kennis en knowhow.
Graag gedaan.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
