Breaking: Exclusief Vestiville interview

Transcript

De afgelopen dagen zijn de wildste verhalen in de media verschenen, over het afgelaste festival Vestiville. Bij mij in de studio zit Tom Neys. Tom, jij bent woordvoerder, ex-woordvoerder van het festival.

Voormalig woordvoerder.

Voormalig woordvoerder van het festival.

Misschien beginnen: waarom zit je vandaag hier in de studio? Waarom ben je bereid, je verhaal hier te komen doen?

Ja, het is zoals je zelf zegt: het is een festival met een woelige geschiedenis. Dus ik denk dat het belangrijk is, om even de situatie te schetsen, zoals ze is.

Ik denk, de persoonlijke ervaring die ik heb opgedaan, ofwel hoe we, naar de toekomst toe, eigenlijk een aantal dingen kunnen, een aantal lessen kunnen trekken uit dit verhaal.

Ik denk dat dat het belangrijkste is.

Ja, want als sector kunnen we hier ongetwijfeld ook iets uit leren.

Dat denk ik wel, ja.

Jij bent zelf nog niet zo superlang bij het festival betrokken.

Ja, eigenlijk exact, echt betrokken op het plein: een week.

Twee weken geleden heeft men mij gecontacteerd. Dan is er nog een weekje een onderhandelingsperiode geweest, zal ik maar zeggen. Een beetje aftasten. En dan maandag voor het festival, ben ik effectief van start gegaan. En is het avontuur begonnen, zal ik maar zeggen.

Wellicht de meest bijzondere beleving uit jouw carrière.

Het was een uitdaging, laat ik het zo zeggen.

Oké, maar misschien dan ook even terugspoelen. Toen het festival in januari werd aangekondigd, dan werd er in de pers al snel geroepen: ja, een nieuw festival, 125.000 man gaat hier naartoe komen.

Dat bleken er uiteindelijk 30.000 te worden, die tickets gekocht hebben.

Het is, hoe zal ik het zeggen, in januari, wanneer men effectief met de uitrol begon van het festival, heeft men gekozen om zelf te communiceren. Wat natuurlijk totaal ieders recht is, hé.

Ja, natuurlijk.

Een festival doet en laat wat ze wil.

De productiemanager heeft toen wel gecommuniceerd. Ik denk dat men toen een tikkeltje onderschat heeft: de datum die men heeft uitgekozen en welke uitdagingen daarbij horen.

Als je in het drukste festivalweekend terecht komt van België, nou ja, en zeker met een eerste editie, dan noopt het jou wel tot een soort van realisme, dat je zeker geen 120.000 tickets zal verkopen. Ik denk dat het kleinste kind dat weet, op dat moment.

Maar goed, in de euforie, denk ik dat men op dat moment heeft gecommuniceerd, dat men heel blij was, dat men een nieuw festival naar Lommel kon trekken. Iedereen was heel enthousiast.

Nu, ambitie hebben is ook niks mis mee.

Voilà. Ambitie is voor iedereen wat anders, natuurlijk. Voor sommigen ligt die lat wat hoger, voor sommigen wat lager. In dit geval lag ze duidelijk heel hoog. Ik denk dat men wel heel snel beseft heeft, dat men de lat zo hoog heeft gelegd, dat het nog heel moeilijk was, om erover te springen.

En dan, ja, door de maanden heen, is men eigenlijk geëvolueerd naar een Londens PR-bureau en uiteindelijk is men dan, een week voor het festival, bij mij terecht gekomen.

Wanneer de nood het hoogst was, denk ik, dat men besloten heeft van: kijk, we hebben iemand nodig, die weet hoe hij deze boodschap moet brengen. En dan is men bij mij terechtgekomen.

Ja, los daarvan: 30.000 man, voor een eerste editie op een festival.

Ja, kijk, dat is eigenlijk de voornaamste reden, waarom ik dacht: deze uitdaging wil ik wel aangaan. Om 2 redenen.

Eén: de hele geruchtenmolen, dat bepaalde artiesten niet zouden komen. Dat is een verhaal geweest, dat eigenlijk al maanden leefde op dat moment.

Maar je moet ook beseffen: je had ook het GOAT-festival in Bree, dat een fake festival bleek te zijn, dat in het nieuws kwam.

Je had het Ultimate Festival in Lommel, een paar maanden daarvoor, dat, een week daarvoor, de stekker is uitgetrokken en niet is doorgegaan.

Je had, een aantal jaren geleden, ook al Eurorock, in datzelfde park in Lommel. Waar, tijdens het festival zelf, eigenlijk een organisator het niet meer zag zitten en het festival eigenlijk in mekaar stuikte.

Dus, men heeft al wel wat meegemaakt in Lommel. En ik denk, op dat moment...

Als er dan iemand opstaat, die zegt: ik ga 125.000 man naar hier halen.

Als er een nieuw festivalletje dan komt, dan is iedereen een beetje achterdochtig.

En zeker met dergelijke namen op een eerste editie. Wat normaal gezien zachtjes wordt opgebouwd. Heeft men nu onmiddellijk met A$AP Rocky en met Cardi B, een aantal topartiesten op de affiche staan. Dat leek een beetje ongeloofwaardig.

Nu, achteraf bekeken, in het hele verhaal, is dat misschien het enige wat eigenlijk wel degelijk wat afgedekt was en eigenlijk best in orde was. Alleen, ja, goed, het heeft niet mogen baten voor de geruchtenmolen.

En een geruchtenmolen kan heel veel kwaad doen. En zeker als die maanden aansleept. Dan is het kwestie, om op een week tijd, eigenlijk dat te gaan weerleggen. Dat is een flinke opdracht.

Als PR-professional een mooie uitdaging, hé.

Dat is ook zo. En ik denk dat dat ook voor een stuk gelukt is geweest.

Ik denk, mijn eerste...

Zoals ik het zag, mijn eerste opdracht was, om in die eerste dagen, van maandag tot donderdag, om de media echt te overtuigen van: kijk, dit is geen fake festival. Ik bedoel: er staat een hoofdpodium, er is hier belichting, er is een viptribune, hier zijn verschillende villages, er staan verschillende tenten. Ja, eigenlijk, alles was aanwezig, om een festival te hebben. Dit was zeker geen Fyre Festival, waar men het heel graag mee vergelijkt. Dat was het absoluut niet. Maar goed, de eerste opdracht die je dan moet doen, is kijken van: goed, hoe kan ik dit zo snel mogelijk visualiseren, naar de media toe. Dat hier effectief wel iets staat. Want het is fascinerend hoe, zelfs tot donderdag, er mensen zijn, die zeggen van: ach ja, er zijn mensen gepasseerd in Lommel en die hebben nog niets zien staan. Nou, diegene die die week in Lommel gepasseerd zijn, die hebben naar de andere kant, denk ik, van de baan gekeken. Want er stond wel degelijk een heel festival opgebouwd.

Dus, dat was een bizarre ervaring, maar dat toont nog maar eens aan, hoe de geruchtenmolen zo sterk was geworden, dat, letterlijk, sommige mensen de waarheid gewoon compleet ontkenden. Ook al hebben ze zelf er voorbijgereden. En het toch nog niet gezien hebben.

Ja, want festivalexpert Peter Decuypere, die was ook ter plekke. Die heeft op Radio 1 ook getuigd van: kijk, ik ben op dat festivalterrein geraakt. En ik denk dat ik hem juist quote door te zeggen van: dat zag er akelig af uit.

Hij heeft ook op zijn Facebook, een aantal foto's gepost, die hij daar genomen heeft. Ik heb die foto's zelf bekeken. Dat zag mij...

Persoonlijk, en dat is heel moeilijk van op afstand te beoordelen natuurlijk, maar als ik die foto's zag, dan zag ik een professioneel neergezet festival.

Even er vanuit de montagekamer tussen. Ik had het net over dat Peter Decuypere, festivalexpert, op het terrein zelf was. En, wie hebben we even hier aan de lijn?

Dag Peter.

Hallo, dag Kevin.

Jij was vrijdag op het festivalterrein. Toen 's ochtends eerst de boodschap kwam: het festival gaat door en dan plots om 17:00 u niet. Wat heb jij daar zelf gezien?

Wel, ik vond dat beangstigend, akelig in orde. Ik had echt zo'n beetje het gevoel van: zit ik hier nu ergens in Tsjernobyl? Is hier een atoombom gevallen? Waardoor je een festival ziet, dat volledig in orde is, maar alle publiek weg is. En alle artiesten weg zijn.

Maar voor de rest zag dat er heel er in orde uit, dat festival.

Van buitenaf, hé Kevin. Van buitenaf, hé. Ik kan niet oordelen over vergunningen. Maar het zag er toch behoorlijk af uit.

Dus zeker geen Fyre Festival toestanden, waar het in de media heel erg mee vergeleken wordt?

Nee, nee, nee. Je kwam daar toe, die podia waren in orde. Er waren toiletten. Er was een EHBO, maar blijkbaar was de airco nog niet op full force. Er waren bars.

Ja, dat was zoiets van: waar is het publiek en waar zijn de artiesten.

Hoe kijk jij er dan, als festivalexpert, naar? Als een productie zodanig ver is, als er dan toch plots het bericht komt van: het mag niet doorgaan?

Kijk, ik vind het rare aan heel dat verhaal van, en nog altijd een beetje de missing link: wat is er gebeurd tussen 11:00 u, waar een burgemeester zegt van: het is veilig, het mag doorgaan.

En dan opeens, 16:00 of 17:00 u, waarin diezelfde burgemeester beslist van: nee, het mag niet meer doorgaan.

Dus, dat vind ik eigenlijk wel een raar verhaal. En ik ben nog altijd een beetje op zoek naar van: hoe komt het? Allez, wat is daar gebeurd, in die paar uur tijd? Waardoor het opeens niet meer kan doorgaan. Wat is daar opeens onveilig geworden? Zijn er bepaalde afspraken niet nagekomen? Mij is dat niet duidelijk.

Dus nee, ik weet het niet.

Hoe kijk jij ernaar, dat, los van wat er precies gebeurd is, dat er plots iemand kan beslissen, om zo'n productie stil te leggen?

Ja, kijk, ik vind dat eigenlijk toch wel een beetje vreemd.

We zitten in een entertainment business. Ik denk dat dat de enige business is, waar een burgemeester kan beslissen van: ik trek een stekker uit een business, die ongeveer vijf tot hoeveel, acht miljoen euro...

Die daardoor vijf tot acht miljoen euro zal verliezen.

Dus, je kunt natuurlijk wel zeggen: veiligheid gaat boven alles. Ik volg daar zeker die burgemeester. Maar acht miljoen euro?

Dan, allez, ik bedoel, ik begrijp niet hoe die mensen dan ook niet, met een kleine investering extra, nog die kleine dingen van veiligheid konden in orde brengen.

Of ze moeten serieus gekemeld hebben, met vergunningen en certificaten. Maar dan moest dat om 11:00 u toch ook al duidelijk geweest zijn?

Ja, het is natuurlijk, in de aanloop van de productie, zijn er inderdaad wel dingen fout gelopen. We moeten dat niet ontkennen. Zoals ik dikwijls heb gezegd: het zal niet de schoonheidsprijs winnen, voor de mooiste productie.

Maar goed, voor een eerste editie, al bij al, zijn we erin geslaagd om toch nog iets neer te zetten. Maar dat vooral dankzij de partners en de bedrijven, eigenlijk, die daar de rol van de productie, voor een stukje, op zich hebben genomen. En hebben gezegd van: kijk, goed, wij hebben het engagement genomen, om dit festival recht te zetten. Dus we gaan er alles aan doen, dat voor elke leverancier, zijn deel, perfect in orde is. En dat dat een geslaagd evenement wordt.

En eigenlijk, op het einde van de rit, als ik de puzzelstukken nu, op het einde samenleg, denk ik dat, mits nog een aantal uurtjes werk, dat het een festival is, dat best open had kunnen gaan. Het ging over een aantal details.

Het is natuurlijk zo: de burgemeester heeft 's morgens nog groen licht gegeven, om 9:00 u. Daarna zijn nog een aantal activiteiten gebeurd. In principe, datgene wat nog moest gebeuren, dat is een lijst met details, hé.

Dan heb ik het over: doeken die nog moeten opgerold worden.

Spanriemen die nog moeten opgerold worden.

Herras hekken die links en rechts nog moeten dichtgemaakt worden.

Een aantal nooduitgangen die moeten aangeduid worden. Dat klinkt heel ernstig, maar, op zich, wat betreft het werk dat eraan vasthangt...

Een nooduitgang aangeven, is eigenlijk een heel simpele zaak, hé. Dat is gewoon een A4'tje nemen, een cijfer opschrijven, nooduitgang nummer 15 en opkleven. Dus, op zich is dat niet heel veel werk.

Nee, nee.

Het is wel belangrijk dat dat daar is. Uiteraard.

Het is uiterst belangrijk dat het er is en dat ze allemaal correct zijn aangegeven.

Maar qua volume in tijd, zijn dat eigenlijk heel kleine zaken.

Want ze waren voorzien. 

Voilà. Het is natuurlijk wel zo, dat in de...

Als om 15:00 u de veiligheidsdiensten nog een ronde op het terrein hebben gedaan, het is wel zo dat in die laatste drie-vier uur, tot aan 16:00-17:00 u, ja, dat er heel veel werk verzet is, hé. Om het plein vrij te maken en klaar te maken voor opening.

Dat het te laat ging opengaan, dat stond een beetje in de sterren geschreven. Omdat de ochtend ook niet zo flexibel verliep, als het moest verlopen.

Ja, langs de andere kant: er zijn nog grote festivals, die wel eens een uur, of een paar uur, later opengaan dan voorzien, hé.

Op zich is dat niet de meest ongebruikelijke zaak.

Het is mooier om op tijd te zijn, maar...

Weet je, het is, op het einde van de rit, als je een festival opendoet, moet je 100% zeker zijn, dat natuurlijk alles in orde is.

En ja, als het dan een paar uurtjes opschuift, dan is dat maar zo. Dat is lastig voor de bezoeker. Dat is uiteraard niet gemakkelijk. Ook voor programmering heeft dat heel veel gevolgen.

Maar goed, weet je, eens je gestart bent en het festival loopt, dan kijkt niemand daar nog naar, hé. Dan kun je dat wegzetten als een schoonheidsfoutje.

In de zin van: ja, goed, jammer, we waren niet op tijd. We hebben onze lessen daaruit geleerd, op productieniveau. En we zien dat je het volgend jaar beter doet. Maar goed, we zijn zover niet geraakt.

Maar voor we naar dat punt gaan van, dat het dan is beginnen in elkaar stuiken.

De dagen daaraan voorafgaand, waren er ook al berichten, van leveranciers die het werk neerlegden, omwille van betalingen.

Het was een lastige opbouw en dat is ook waarom ik denk: de productiefase had vlotter kunnen verlopen, had, inderdaad, met de betalingen alles netjes en correct geregeld geweest.

Maar, en ik begrijp de organisatie daar voor een stuk, en dat is ook de reden waarom ze mij in de laatste week hebben geëngageerd.

Dat ze zoiets hadden van: kijk, ja, goed, de geruchtenmolen is zeer sterk. Heel veel mensen vragen grote voorschotten. Wat begrijpbaar is. Iedereen moet zich indekken op dat moment. Dus, daar valt niets over te zeggen. Maar dat maakt het het festival natuurlijk wel heel moeilijk, om de nodige financiën ineens, op een week tijd, op tafel te leggen.

Ja, want je gaat er natuurlijk vanuit, dat je eerst ook wat inkomsten kan vergaren. Voordat je de laatste cent moet betalen.

Je probeert een verdeling te maken van: oké, als ik 50% op voorhand betaal, dan 50% met de opbrengsten van het festival zelf. Dan heb je een goede verdeling.

En dat waren ook de afspraken die initieel gemaakt waren?

Met sommige wel. Met sommige ook niet, hé. Ik bedoel...

Maar goed, op zich is dat nog niet het issue geweest, uiteindelijk. Want, zelf heb ik er de organisatie er ook over aangesproken.

Omdat, maandag en dinsdag werd heel snel duidelijk, als ik met een aantal partners sprak van: kijk, ja, sommige hebben hun geld ook, inderdaad, niet gehad. Voorschotten die te laat werden betaald, of nog niet gestort zijn.

En dan ben ik wel naast hen gaan zitten en dan zeggen van: kijk, goed, ik wil zeker zijn, dat jullie absoluut jullie engagement nakomen. Wat jullie beloven op voorhand te betalen.

En ik moet eigenlijk zeggen: op donderdag kan ik daar eigenlijk geen verkeerd woord over zeggen. Op donderdag ben ik er letterlijk gaan naast zitten en heb ik toch wel een half miljoen, eigenlijk op zeer snel tempo, zien buiten gaan. Naar leveranciers en naar partners van dit verhaal.

Iedereen had zijn centen?

Nee, dat ga ik niet zeggen, hé. Maar de afspraken die toen gemaakt zijn met de meeste, zijn ook wel nagekomen.

Uiteraard is niet iedereen volledig betaald. Dat is een ander verhaal.

Maar wat betreft de voorschotten, en datgene wat de partners vroegen, om verder te kunnen werken aan dit festival, omdat iedereen...

Allez, geloof mij, al die bedrijven, die hier hebben aan meegewerkt, wouden absoluut dat dit festival zou doorgaan.

Eindelijk was er eens een nieuw, creatief festival, specifiek voor die niche. Voor die muziekniche. Dat is iets wat België gewoon nog miste.

En iedereen heeft een ongelooflijke passie voor het organiseren van evenementen en dit soort festivals. En wou absoluut dat dit alle overlevingskansen kreeg, die het moest hebben. En ik denk dat alle bedrijven en partners zich heel lenient hebben opgesteld.

Naar de organisatie, in de zin van: kijk, goed, productietechnisch loopt het allemaal niet zoals het moet. Maar wij doen ons best om jullie te helpen en wij gaan letterlijk ons hele engagement geven, om ervoor te zorgen dat dit kan slagen.

En dan is het aan de organisatie, om natuurlijk de nodige fondsen vrij te maken, om dat ook te doen lukken. En die donderdag, ja...

En vaak, dat is natuurlijk wel het probleem, vaak betalingen die dan dikwijls wel te laat zijn. Of niet op tijd. Of niet nagekomen, zoals afgesproken. Ja, goed. Dat heeft dingen bemoeilijkt. Absoluut is dit één van de factoren geweest, waarom het uiteindelijk nog is gestrand. Had dat allemaal nog twee-drie dagen vroeger gekund, dan hadden we vandaag, denk ik, niet in deze situatie gezeten. En had het productietechnisch ook veel, toch nog een stuk, vlotter gelopen. En dan hadden we die eindmeet, denk ik, wel vlotjes gehaald. Maar goed, wat er niet is, kan je natuurlijk niet geven.

Uiteindelijk hebben al die bedrijven, mits, ja, soms gebrek aan betaling, toch gezegd van: wij doen gewoon door, omdat wij het gewoon willen doen lukken.

Alleen, ja, goed, het heeft niet mogen zijn.

Nu, 's ochtends: groen licht. Dan denk je als organisatie: yes, we gaan ervoor. Want eigenlijk had dat groen licht al een dag eerder moeten komen. Dat was dan...

Enfin, dat is wat in de pers verschenen is.

Dat is dan de vrijdagochtend gekomen. En 's avonds plots rood licht. Dat is zeer ongebruikelijk.

Ja, dat is zo. Dat is uiteraard een lastig verhaal. Het is...

Vrijdagochtend denk ik dat de meeste van ons, echt wel overtuigd waren van: goed, de eindmeet is in zicht. We gaan er geraken. En toch, doorheen de dag, zijn een aantal dingen...

Ja, misgelopen is misschien verkeerd gezegd, maar links en rechts wat vertraging opgelopen.

Maar ik denk, de voornaamste reden waarom uiteindelijk beslist is, om het dan toch af te zeggen, is dat we natuurlijk, omstreeks 16:00 u, geconfronteerd werden met de communicatie van A$AP Rocky, die zegt van: kijk, ja, goed, voor mij is dit...

Als artiest kan ik hier niet veilig optreden.

En ik denk dat het de combinatie is geweest van het hele proces vooraf, dat gebeurd is, met de geruchtenmolen, met de zaken die vaak niet zijn aangekomen, of niet op tijd zijn aangekomen. Dat, in combinatie met een internationale artiest, die zegt van: kijk, goed, ik wil hier niet optreden als headliner. En als ik vertrek, dan ga ik de andere artiesten, ook communiceren dat ze niet naar Vestiville moeten komen.

Dat uiteindelijk de burgemeester heeft gezegd van: goed, het is genoeg geweest. Ik kan er niet meer op vertrouwen, dat deze organisatie doet wat ze belooft. En ik trek er de stekker uit. En dat is voor een stuk bijzonder jammer. Omdat ik denk: hadden we inderdaad nog een paar uurtjes kunnen verder doen, dan had het waarschijnlijk nog wel op poten gekomen. Dan denk ik dat eigenlijk het festival klaar was, om door te kunnen gaan.

En dan had je nog wat tijd, om te kunnen communiceren. Met het management en de beveiliging van A$AP Rocky, om naar een oplossing te zoeken.

Want waarop hebben zij zich dan gebaseerd, dat het...

Ja, goed, zij hebben bepaalde vereisten, wat betreft beveiliging.

Maar, het is een combinatie van factoren, hé.

Het gaat over bepaalde alcohol, die niet aanwezig is. Die ze graag hadden gehad.

Bepaald meubilair dat niet in hun container staat. Die ze hadden gewenst.

En dat is een beetje een lijstje, dat is beginnen opstapelen. Van dingen die net niet in orde zijn. En dan gaat het over bewaking en beveiliging.

Maar goed, voor een festival is het belangrijk, dat de politiediensten bepalen van: kijk, dat is het aantal beveiligingsagenten dat nodig is. Dat aantal was ook effectief aanwezig.

Maar een artiest heeft natuurlijk soms wel grotere wensen, dan politiediensten. En ja, goed, zijn wens was, goed: hij had nog twintig extra agenten nodig. In principe waren die wel voorzien. Maar goed, die zijn dan in de laatste week, voor een stuk afgehaakt. Maar goed, op zich nog steeds veilig genoeg, om door te kunnen gaan.

Maar heeft men toch beslist van: kijk, ja, wij willen absoluut, dat die er zijn.

Ja, en dan stort natuurlijk alles, heel snel, als een kaartenhuisje in elkaar.

Want je hebt dan 1.500 man aan de inkom staan, die niet blij zijn met die boodschap. Die hadden daar ook al staan wachten. Die beslissing van die burgemeester volgt dan.

Maar dan is het ook, ineens, een heel raar verhaal geworden. Want plots werden de organisatoren opgepakt. Op verdenking van, wat was het allemaal? Schriftvervalsing, oplichting. Een hele lijst van dingen, die in de media verschenen zijn.

Heb jij daar zelf iets van gemerkt?

Ja, het is natuurlijk zo: ik heb gemerkt dat er een aantal partners zijn, die zich vragen stelden bij sommige betalingen, enzovoort. Maar goed, ik ben niet betrokken bij het financiële verhaal, natuurlijk, van de organisatie. Dat is iets wat het gerecht gewoon moet onderzoeken en we zullen wel zien, wat daar de conclusies van zijn.

Weet jij, want dat is ook een zeer opvallend element: er waren een aantal sponsors, die toch bedenkelijk te noemen waren.

Er stond een betaalapp, ik dacht uit Cambodja op. Die enkel ook daar gebruikt kan worden. Dat is vreemd op een festival in België.

Je had een make-up merk, waar de website van vermeldt: we zijn nog in opstart.

Dat roept toch allemaal vraagtekens op? Dat helpt toch niet in het verhaal?

Ik denk dat men, communicatiegewijs, in de eerste maanden een aantal foute keuzes heeft gemaakt.

Men heeft ook een aantal nieuwe brands willen lanceren. Ik begrijp dat men voor die optie heeft gekozen, maar goed, het was niet verstandig om dat te doen. Dat is duidelijk. Maar goed, dat is het parcours, dat gekozen is in januari. Op zich was dat voor mij ook allemaal geen prioriteit meer.

Een week voor het festival zijn dat geen zaken meer, waar je moet mee bezig zijn. Een week voor het festival moet je ermee bezig zijn, dat 30.000 bezoekers wel degelijk geïnformeerd zijn. En het vertrouwen hebben in het festival.

Hoe heb jij die organisatoren ervaren? Er wordt de vergelijking, zoals je daarstraks zei, gemaakt met Fyre Festival. En we hebben al gehoord, dat daar toch een onderscheid in zit. Dat er hier wel degelijk een festival stond.

Maar het woord amateurisme rolt regelmatig over de tongen. Heb jij ze als amateuristisch ervaren?

Wel, laat ik het zo zeggen: het was een heel jonge ploeg. Ja, heel jonge mensen. Als je dat vergelijkt met andere festivals, dan ligt de gemiddelde leeftijd een heel stuk lager.

Je ziet, of je zag alleszins, dat daar een stuk onervarenheid inzit. Dat is zo.

Nu hoeft dat geen probleem te zijn, als je je omringt met een aantal professionals uit de sector, die weten wat ze doen. En die hebben ze inderhaast, tegen het eind van het festival, er ook wel bijgehaald. En dat is ook wat er uiteindelijk gebeurd is.

En dat is ook de reden waarom ik blijf communiceren. Omdat ik vind dat eigenlijk alle partners en bedrijven, die hieraan hebben meegewerkt, dit festival voor een groot stuk getrokken hebben.

Waar de organisatie, of de organisatoren, het misschien een beetje hebben laten afweten door gebrek aan ervaring, hebben eigenlijk de partners en de bedrijven het beste in zichzelf naar boven gehaald, om alles te geven. Om dit klaargespeeld te krijgen.

Dat is niet gebruikelijk. Meestal is het andersom. Is het meestal de organisatie, die de strikte deadlines oplegt. Om tot een mooi resultaat te komen. Hier was het een omgekeerd verhaal.

De partners en eigenlijk de bedrijven hebben hier, ja, een stukje de leiding genomen. Om toch, elk voor hun verantwoordelijkheid, te zorgen dat alles in orde was. En ik vind het fantastisch dat zoveel bedrijven, met zoveel passie en engagement, en ook financieel eigenlijk voor een stuk, hierbij zullen inschieten, dat die toch zoiets hebben van: ja, kijk, wij hebben een bepaalde verantwoordelijkheid en engagement, om een project te doen slagen. En wij doen daar alles voor. En ik vind het geweldig, dat die bedrijven dat willen doen en dat engagement willen nemen.

En dan denk ik, dat het ook niet meer dan normaal is, dat ik voor hen, voor een stukje, het woord blijf opnemen en zeg van: kijk, ja, chapeau wat zij hebben gedaan, op die laatste week tijd. Dat heb ik nog niet op heel veel evenementen gezien. Dat leveranciers dag en nacht blijven doorboksen, om zoiets recht te zetten. Dat verdient alleen maar heel veel krediet en heel veel lof.

Dat is mooi, om dat ook een keer van die kant te horen.

Misschien nog een laatste vraag. Op een gegeven moment, vanochtend, heeft Eventbrite aangekondigd...

Want je hebt natuurlijk de leveranciers, maar je hebt ook gedupeerde bezoekers. Eventbrite heeft daar aangekondigd, om tickets te gaan terugbetalen. Er was nog een tweede partner.

Festicket.

Festicket. Die heeft dat nog niet gedaan.

Vrijdag verscheen al heel snel, vanuit de organisatie, een bericht dat tickets zouden terugbetaald gaan worden. Of toch, althans, dat die vraag aan de partners gesteld zou worden.

Gaan die mensen hun geld terugzien? Of...

Ja, dat is een beetje de grote vraag, hé. Ik denk dat dat voor alle leveranciers, inclusief ook mezelf, dat het nog een grote vraag is van: ja, goed, wordt elke rekening nog betaald? Ja of neen? Ik denk dat we daar een beetje realistisch in moeten zijn. Dat dat een moeilijk verhaal zal worden. Maar goed.

Zoals ik het alleen maar vrijdag kan inschatten, zijn er zeker nog wel inkomsten geweest. Of was er nog zeker wel kapitaal aanwezig. Maar goed, of dat voldoende zal zijn om iedereen te vergoeden? Dat kan ik op dit moment niet inschatten.

Om finaal af te sluiten. Als we naar heel dat verhaal kijken. Daar zijn best wel wat lessen uit te trekken. Voor de evenementensector op zich ook.

Wat vind jij het belangrijkste, om hieruit te leren?

Ja, ik denk dat het heel belangrijk is, als je nieuwe festivals organiseert,...

Het is belangrijk dat er een soort van ondersteuning is. Het is absoluut noodzakelijk...

In het festivallandschap vandaag, als je iets nieuws wilt organiseren, het is niet meer zoals tien jaar geleden. Waar je met, pakweg, 10.000 euro, iets kunt opzetten.

Samen met de Chiro-vereniging lokaal.

Ja, voilà. Met een aantal vrijwilligers er kunt tegenaan gaan. En hup, we zetten iets neer. Niet teveel rekening houdend met een aantal regels. Dat kon allemaal nog heel soepel en vlot. Dat gaat vandaag niet meer.

Als je vandaag iets wil organiseren, moet je maar beter zien, dat je vier-vijf miljoen euro in je pocket hebt zitten. Of je geraakt er zelfs niet. Je geraakt zelfs niet aan de start van je festival.

En dat, in die fase, zijn we misschien een beetje te ver geëvolueerd.

We moeten zien, dat we jonge mensen en jonge organisaties, wel de kansen nog geven, om op een goede manier, een ordentelijke manier, een festival te organiseren. Ik denk dat dat de eerste analyse moet zijn, die we moeten maken.

Dat we eigenlijk, vanuit de festivalsector zelf, de kansen moeten geven, aan nieuwe projecten. Om te starten en te ontwikkelen. En te kijken waar het naartoe gaat.

Ja, laten we een kat een kat noemen. Alle grote namen vandaag, zijn ook ooit klein begonnen, hé.

Voilà, dus ik denk dat, allez,...

En ik weet, dat is een moeilijk verhaal, hé. Je bent je eigen concurrenten aan het maken. In principe. Dus dat is lastig. Ik snap dat wel.

Maar ik ben er zeker van, dat de grootste bedrijven in deze sector, best wel een samenwerkingsvorm kunnen uitwerken, waar je met een soort van partnership, nieuwe projecten kunt opzetten. Dat moet perfect mogelijk zijn.

Tweede is dat je mensen, voor een stukje, ook de nodige begeleiding geeft. In, ja, goed, wat kan wel en wat kan niet.

Is dat een rol voor de overheid of voor de sector?

Ja, misschien wel. We leggen heel veel regels op, aan festivals, om aan te voldoen.

Dat is een goede zaak. Versta me niet verkeerd. Het is absoluut noodzakelijk, dat die regels worden nageleefd en dat die zaken er zijn.

Alleen, vanaf het begin van het traject is het misschien wel goed, dat zo'n zaken toch wel enigszins wat worden opgevolgd. In de zin van: ja, goed, dat bepaalde...

Ik zal maar een voorbeeld geven. Bepaalde vergunningen of attesten van bepaalde attracties, die niet aanwezig zouden zijn. Dat zijn dingen, waarvan ik denk: die kan eigenlijk drie maanden vooraf in het proces, al opgelost zijn. Dat zijn zaken, die moet je niet een week voor het festival gaan controleren. Dat moet je eigenlijk al drie maanden voor het festival weten. Die opties zijn er ook. De meeste van die attracties, enzovoort, die zitten ook op andere festivals. Dus die zijn allemaal ooit al gekeurd, ooit allemaal gecontroleerd. Dus het is niet dat dat een belemmering hoeft te zijn, om het festival niet door te laten gaan. Het is eigenlijk vooral een administratief gebeuren, dat er achteraf nog eens bijkomt. Wat eigenlijk op voorhand perfect had kunnen weggenomen worden.

Als er dan al problemen geconstateerd worden, met bepaalde vergunningen of attesten, dan zou eigenlijk al sneller ook een beetje de euro kunnen vallen van: oh, misschien is hier iets mis.

Maar sommige grote steden, zoals Antwerpen, hebben een evenementenloket. Net om organisatoren te helpen, evenementen in hun stad te organiseren.

Ja, in kleine gemeenten en steden is dat natuurlijk veel lastiger.

Misschien een Vlaams loket, of iets dergelijks. Voor grote festivals.

De gemiddelde stad of gemeente in Vlaanderen heeft meestal een communicatieambtenaar, die ook deeltijds evenementenbeheerder is en dus...

Allez, daar is zelden de tijd voor, om zoiets goed op te volgen. Plus, ik denk dat het ook...

Want dat heeft hier ook een stukje meegespeeld. In de cocktail, denk ik, om het af te gelasten.

Je moet ook een bepaalde ervaring hebben, in deze sector. Het is niet iets, waar je van zegt van: kijk, goed, als je bijvoorbeeld, een jaar lang communicatiebeheerder bent, in een gemeente, dat je dan plots weet, hoe een festival in elkaar zit. Het is een heel specifieke, eigen sector. Het is een heel kleine wereld. Het zijn meestal...

Je komt heel vaak dezelfde mensen tegen, in die sector.

Dus ja, er zijn van die geijkte manieren van werken en van handelen. En dat is een beetje de complexiteit ook. Organiseer eenzelfde evenement in een andere gemeente.

Je kan een andere outcome hebben.

Voilà.

En je gaat heel andere regels hebben, waar je moet aan voldoen. De ene politiezone, is de andere niet.

En dat maakt het soms ook heel moeilijk en lastig voor evenementen, om te weten van: waar moeten we nu aan voldoen? Dat is meestal iets, wat onderling wordt afgetoetst en ieder doet dat op basis van zijn ervaring.

Sommige steden, zoals Antwerpen, hebben natuurlijk bakken ervaring, met het organiseren van evenementen. Ja, goed, daar is die kennis aanwezig. Als ik morgen naar een kleine gemeente, als Dessel, zou stappen, bijvoorbeeld. Ja, daar draag je...

Ja, goed, daar hebben ze nu Graspop, dat is misschien een verkeerd...

Kom naar hier in Weelde. Ik heb geen weet van grote festivals hier.

Maar, bijvoorbeeld, Weelde. Weelde is een heel kleine gemeente. Ik denk niet dat iemand in de politiezone in Weelde, eigenlijk bijzonder veel ervaring zal hebben, over hoe je een evenement van pakweg zestig-zeventigduizend mensen gaat begeleiden. En wat daarvoor nodig is. Dat is iets, ja...

Dat zijn, denk ik, punten, waar absoluut nog wel aan gewerkt kan worden. En ja, ik denk, in het hele voortraject, want dat is het bizarre aan dit festival. Ook al waren er veel geruchten. Ik denk dat er in het voortraject heel veel zaken zijn, die we kunnen doen. Waar we de voortgang van het evenement eigenlijk kunnen een beetje inschatten. Of het goed loopt, of niet goed loopt.

Ik wil niet dat de overheid een soort van regelneef wordt, die gaat bepalen van: je moet minimum zoveel budget hebben en zoveel dat, om dingen geregeld te krijgen. Omdat, jij weet dat zelf ook, in de evenementensector worden heel veel deals gemaakt. Over opbrengsten tijdens het festival. Dus dat is altijd een moeilijk verhaal, om het op die manier dan...

Ja, plus, je moet ook, zoals je daarnet zegt, je moet ook startende initiatieven nog de kans geven om te ontstaan.

Als je het zo gaat dichttimmeren, dan is alle creativiteit uit de sector ook weer weg, hé.

Een goed opvolgingstraject, denk ik, is gewoon noodzakelijk om ervoor te zorgen dat...

Ook om organisatoren tegen zichzelf, voor een stuk, te beschermen. Dat ze een mooi festival kunnen neerzetten.

Niemand begint aan zo'n verhaal, met het idee om deze outcome te hebben.

Nee, nee, ik bedoel: als ik maandag startte, had ik natuurlijk ook een heel ander beeld, van waar dit zou eindigen.

Maar goed. Je weet het nooit.

Het is een ervaring geweest en we hebben er weer heel veel uit geleerd, natuurlijk. Ik denk dat dat het belangrijkste is, wat we wegnemen voor de evenementensector.

En dat, ja, dat naast gewoon het feit, en ik heb het al een paar keer gezegd, de liefde en de passie die je voelt, van bedrijven in de evenementensector, om toch alles te geven. Ja, dat is zo mooi om te zien.

Daar ben ik nog steeds verrast door. Dat, op het einde van de rit, hoeft het niet altijd om geld te draaien. Soms is het gewoon echt, ja, proberen te gaan voor succes en voor een succesvol resultaat.

En dat, ik denk dat dat die drive is, die iedereen in de evenementensector wel heeft. Om echt iets te kunnen neerzetten. Om die deuren te kunnen opengooien. En te kunnen zien, hoe mensen, ja, een fantastische drie dagen kunnen hebben.

En dat kan ik eigenlijk niemand van de partners verwijten. Ze hebben hun best gedaan, om die productie eigenlijk op poten zetten. En het toch te kunnen laten doorgaan. Maar ja, goed, helaas heeft het niet mogen zijn.

Nee, Tom, hartelijk bedankt, dat je dit verhaal bij ons wilde komen vertellen.

Ook bedankt dat je het voor die leveranciers ook wilde opnemen, zodanig dat ook hun verhaal een keer naar buiten kan komen. Want dat is, naar mijn mening, iets te weinig in de media terecht gekomen.

Want op een gegeven moment was jij, plots, ook zelf organisator, heb ik in sommige media gezien.

Ja, helaas heeft een bepaalde krant zich vergist. Wat als een lopend vuurtje zich verspreid heeft. Dat ik plots organisator was. Dus ik mijn vrijdagnacht mogen doorbrengen, met het verwijderen van alle bagger op mijn sociale media.

Maar goed, we nemen het erbij. Dat is ook een ervaring, om mee te maken.

Maar goed, hopelijk niet voor herhaling vatbaar.

Oké Tom, dank je wel.

Graag gedaan.

En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.