Transcript
Nicolas de Smet startte zijn eigen event- bedrijfje toen hij amper 18 jaar was. Vandaag, twee jaar later, draaien de zaken goed en vertelt hij zijn verhaal. Werd hij als jonge ondernemer serieus genomen? En wat kan jij nog van hem leren?
Dag Nicolas, welkom in onze studio.
Goedemiddag.
Je bent twee jaar geleden, op 18-jarige leeftijd -dat is erg jong- gestart met je eigen event-bedrijf. Hoe is dat precies gelopen?
Ja klopt, ik ben gestart net na mijn middelbare school. Ik ben eerst begonnen met studeren en op de schoolbanken verveelde ik mij al snel. Dus heb ik besloten om mijn brood te winnen om personeel te leveren op evenementen.
En vanwaar dat idee?
Ik had zelf wat evenementen georganiseerd. En wij vonden bij ons in de regio moeilijk een bureau voor personeelsleden. Dat kwam allemaal van veel verder. Dus ik dacht: kijk, dat is een kans. Wij kunnen een dergelijk iets hier starten. En zo ben ik daar eigenlijk een beetje in gerold. Eerst wat binnen in het netwerk, van: "hee, wat extra's nodig? Dan moet je mij maar contacteren". En zo is het een beetje uit de hand gelopen, laten we maar zeggen. En twee jaar later hebben we al op verschillende evenementen personeel geleverd.
Ja, want de zaken draaien goed nu, hè?
Het is enorm gegroeid, dat klopt inderdaad. Rond evenementen, ook kleine zaken die op wekelijkse basis extra's vragen. Dus zeer interessant, ja.
Werd je vanaf het begin al serieus genomen?
Als jonge gast word je eigenlijk vaak minder serieus genomen. Dan zeggen ze van: "wat komt die snotaap hier zeggen? Hij gaat toch niet zeggen hoe wij het moeten doen?" Maar naarmate dat je meer ervaren wordt ga je dat meer uitstralen. Dan wordt je ook iets serieuzer, ga je je er meer naartoe gedragen. Je leert ook met mensen omgaan. En dat heeft eventjes geduurd. Maar er zijn natuurlijk ook mensen die erin geloven, en die zeggen: "kom, we gaan hem een kans geven. Hij is een jonge student, die zijn dromen wil nastreven. We gaan hem het een keer laten proberen bij ons".
Je hebt er bewust niet voor gekozen om nog verder te studeren, wat de meesten eigenlijk doen. Waarom niet?
Ja, het heeft me eigenlijk niet echt aangetrokken. Ik was begonnen met bedrijfsmanagement en het ging er over marketing, en over management, maar uiteindelijk waren het allemaal begrippen. Ik was heel simpel, zal ik zeggen: "wat moet ik daar nou gaan leren? Het is toch maar uit ervaring dat ik het kan leren". Ik ben altijd iemand geweest die graag bezig is, die veel verantwoordelijkheden neemt. En zo ben ik er een beetje ingerold. Het interesseerde mij niet echt om verder te gaan studeren.
Ik ken het verhaal heel erg want ik ben zelf op heel jonge leeftijd met mijn eigen bedrijf gestart. Ik heb het op dat moment wel belangrijk gevonden om die studies parallel af te werken, en achteraf gezien heb ik vaak zoiets van: ik ben toch blij dat ik dat theoretische kader, dat inderdaad abstract is, toch wel mee heb gekregen. Heb je dan geen schrik dat je dat dan op een gegeven moment gaat missen?
Wat ik eigenlijk doe is vaak extra opleidingen volgen, dan echt gericht op de zaken waarmee we bezig zijn. Want velen gaan drie jaar studeren en studeren nooit meer in hun leven, en wat ik doe is wekelijks bijleren. Ik denk dat je op een heel leven daar veel meer uit kan halen dan drie jaar studeren en dan stoppen.
Dat is ook waar, dat is ook waar. En bij de opstart van zo'n bedrijf, en zeker in de evenementen- sector op jouw leeftijd, wat zijn zoal de dingen waar je tegenaan gelopen bent?
Wanbetalers, zeker in de sector. Dat kom je toch wel een keer tegen. Als je goede algemene voorwaarden hebt, dan kun je daar wel gemakkelijk mee om. Concurrenten die echt proberen kapot te concurreren. Die niet gaan kijken: we gaan beter ons best doen. Die gewoon gaan kijken: "ah, welke klanten hebben zij? Die gaan we eruit pikken en met onze ervaring en kwaliteiten gaan uitkomen, zodat wij die klanten kunnen innemen". Dat kom je ook heel vaak tegen.
En hoe biedt je daar dan weerwerk tegen?
In het begin is het een 'numbers-game', laten we het zo noemen. Dan probeer je toch iets onder de prijs te gaan, omdat wij ook nog geen overheid hadden toen. Maar naarmate dat je ook bezig bent, kan je ook veel meer ervaring, veel meer referenties gaan aanwijzen, waardoor je eigenlijk met dezelfde prijzen soortgelijke kwaliteiten kan aanbieden en dat de klanten dan eigenlijk even tevreden zijn. Dan is het gewoon een kwestie van: "die persoon willen we mee samenwerken. Die heeft een vertrouwd gevoel. Daar hebben we een bepaalde band mee". Dus dat komt er allemaal.
Ik snap dat je dat doet, hè? Tegelijkertijd is ook vaak de kritiek van bestaande bedrijven dat ze de concurrentie aan moeten gaan bij... hoe dat dan gezegd wordt: bij nieuwkomers, die nog weinig ervaring hebben en die dan een stuk onder de prijs gaan zitten. Nu je twee jaar verder bent, hoe kijk je er nu tegenover?
Er zijn nog altijd startende bedrijven die er nu nog aan beginnen, en die echt onder de prijs proberen te gaan, maar je concurreert eigenlijk een beetje de markt kapot, want je kan het ook niet aan die prijs blijven doen. Op een gegeven moment komen er kosten; je gaat een kantoor hebben, je gaat met medewerkers werken. Je kan niet alles alleen doen; Je moet soms dingen uitbesteden om jezelf te kunnen focussen op hetgeen dat belangrijk is. Mijn kijk daar tegenover is: het is heel goed om te starten, maar ze kunnen het niet aanhouden.
Het probleem lost zichzelf wel op?
Exact, ze lopen wel tegen de lamp daarmee. Van: "oei, we hadden beter wat meer gevraagd, dan zaten we vandaag niet met wat cashflow-problemen".
En als we nu gaan kijken naar jouw ambities: wat wil je in deze sector nog bereiken?
Het is een heel ruime sector. Er zijn heel veel evenementen. En zeker naar het binnenland toe, waar we eigenlijk nog minder actief zijn, omdat we eerder van het West-Vlaamse afkomstig zijn, willen we daar ook nog wat meer in doorgroeien. Wat grotere evenementen nog binnenhalen. Dus dat zijn eigenlijk onze ambities daarbinnen. Om nog meer van de markt in te gaan nemen. En niet zozeer om concurrentie kapot te krijgen, want wij werken ook samen met concurrenten op een evenement, en ik noem ze al vaker conculega's tegen, en ik heb daar zeker geen probleem mee. Ik vind zeker dat je van elkaar kan leren, en dat het zelfs interessant is om een keer met een conculega samen op de koffie te gaan en te kijken: "kijk, wat zijn jouw bevindingen in de sector?" Dat is ook iets wat dan meer in het buitenland gebeurt, maar hier in België is het hard tegen hard. Maar dat werkt niet altijd.
Er zijn ook heel veel ervaren bedrijfsleiders die naar ons programma kijken. Wat zouden zij van jou kunnen leren?
Ja, wat zouden zij van mij kunnen leren? Wij digitaliseren bijvoorbeeld heel veel. En ik weet dat dat in bedrijven die al jaren bezig zijn vaak iets is dat ontbreekt. Ook dat personeel gemotiveerd wordt, dat dat wel iets is dat ze kunnen leren van ons. Wij digitaliseren alles van onze personeelsleden, onze screening. Ook intern zijn wij echt bezig met incentives te organiseren. Dat is iets wat bedrijfsleiders die in de tijden van vroeger blijven hangen te weinig doen. En ik denk wel dat je daar wat rendement kan uithalen. Als je werknemers motiveert gaan die beter presteren op de werkvloer.
Nicolas. Dank je wel voor je komst naar de studio.
Dank je wel.
En u, beste kijker: bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week!
