Transcript
Dag Ann, welkom.
Kevin, goedemiddag.
Heel wat mensen zullen jou vooral als judoka kennen. Olympische Spelen enzoverder. Je hebt nu een boek uitgebracht: de zachte weg. Hoe komt een judoka bij dit soort boek terecht?
Hoe kom ik bij het schrijven van een boek?
Ik wou eigenlijk al heel lang een boek schrijven. Maar ik wist nooit echt waarover. Ik had nooit het concept juist vast. En anderhalf jaar geleden sprak Jef de Wit mij aan. Jef de Wit is de CEO van de Cronos Groep, waar ik deel van uitmaak. En ik was op zoek naar mijn volgende uitdaging. Ik wist weer niet wat ik moest doen. Ik wou de volgende stap zetten. Waarop hij zegt: schrijf een boek.
Met alle kennis en kunde die je hebt opgedaan binnen de Cronos Groep en binnen de topsport, kun je andere mensen misschien helpen om hun dromen waar te maken, enerzijds. Of, en daar is dan ook het boek op uitgekomen, mensen helpen dromen waarmaken of andere mensen inspireren. Of mensen inspireren om anderen te helpen hun dromen waar te maken.
Dus ze zeggen: volgende stap. Een uitdaging die ik eigenlijk altijd wel nodig heb in mijn leven. Om tot iets te komen.
In de mails die we vooraf aan het gesprek naar elkaar aan het sturen waren, schreef je ook, en ik weet niet in hoeverre dat Corona-gerelateerd is, maar je schreef letterlijk: mensen in de evenementensector moeten ook nu blijven dromen. Wat wil je daar precies mee zeggen?
Ik heb heel lang topsport gedaan. En dat eigenlijk tot een goed einde gebracht. En ik ben ook vaak geconfronteerd met tegenslagen: blessures, niet geselecteerd voor een toernooi enzovoort. En dan was mijn droom plots ook weg. Ik ben ook niet geselecteerd voor de Olympische Spelen van Athene. In 2004. Na mijn Olympisch brons in Sydney, 2000.
Maar wat ik toen gemerkt heb, is: zolang er hoop is, zolang er dromen zijn, zolang je iets wilt bereiken, zolang je naar doelen kunt werken, ja, moet je gewoon blijven gaan. Ook al is het moeilijk. Ook al is het financieel en mentaal en emotioneel moeilijk. Je moet ergens de veiligheid gaan zoeken, om toch die dromen waar te maken.
En ik begrijp het: de Corona-tijd is in de evenementensector supermoeilijk. Het zit ook allemaal niet mee. Maar het zou al te spijtig zijn, om dit nu op te geven. Want mensen in de evenementensector, die doen dat meestal met een passie. Ze doen dat met hart en ziel. En het zou heel spijtig zijn om dit nu op te geven.
Want mensen hebben dit echt wel nodig. Mensen hebben evenementen nodig. Mensen snakken naar iets. En ik ben ervan overtuigd dat dit, binnen dit en een jaar...
Allez, zal er wel een vaccin zijn. Zal er wel een oplossing zijn. Om mensen ook kansen te geven, in die evenementensector. Dus ja, ik vind dat heel toepasselijk: blijf dromen. Want zolang er hoop is...
Ik blijf dat zeggen. Zolang we kunnen dromen, moet er eigenlijk doorgegaan worden.
Ja, nu, je trekt meteen die parallel naar de sport. En ik vind het ook heel mooi dat je dat voorbeeld van jezelf geeft. Maar, heel concreet...
Want ik zie nu heel veel mensen in onze sector, en dan bloedt m'n hart als je dat ziet, die nu de handdoek in de ring aan het gooien zijn. Omdat ze het echt niet meer zien zitten. Ik kan me voorstellen dat jij ook van die momenten gehad hebt. Waar je denkt van: ja, het hoeft niet meer.
Wat heeft dan voor jou het verschil gemaakt, om toch door te gaan?
Mensen. Mensen rondom mij.
Ik ben eigenlijk altijd mensen beginnen opzoeken, die mij hielpen om mijn droom toch levendig te houden. En dat is niet alleen zo in mijn sportcarrière, maar dat was ook met het schrijven van dit boek. Dus met elk project heb ik geleerd dat het hebben van mensen, mensen die u ondersteunen, mensen die soms nog meer in u geloven, of in uw zaak, of in uw project geloven, dan jijzelf, dat je daar altijd de steun en de ondersteuning moet gaan vinden.
En het ook vragen. Hulp vragen is ongelooflijk belangrijk.
Had ik die mensen niet gehad, die stonden heel dicht bij mij, dan was ik al heel lang gestopt. Dan was ik zelfs geen derde geworden in Sydney, want, ik geef het voorbeeld ook in mijn boek, dan was ik gewoon gestopt. Ik had verloren in de kwartfinale. Ik wou niet meer vechten voor de derde plaats. Want ik ging voor goud en niets was goed...
Goud en geen brons.
En er is inderdaad iemand geweest, Eddy De Smet, die ik mijn leven lang dankbaar ben, omdat hij toch mij...
Enfin, hij is er ook in geslaagd. Toch geprobeerd heeft mij toch in de juiste modus op die mat te krijgen. En toch ervoor te vechten. Ook al wist ik het moeilijke partijen gingen worden. Dus dat was echt wel iemand die mij ondersteunde. Los van zijn eigen droom. Los van wat hij op dat moment zelf te winnen had.
En mensen in de evenementensector, denk ik, als zij mensen kunnen vinden die hun ondersteunen, met hen mee nadenken, met hen praten, kijken naar eventueel andere business modellen. Al is het tijdelijk. Dan denk ik wel dat er een deel, die nu toch van plan zijn de handdoek in de ring te gooien, dat toch eventueel misschien niet gaan doen.
Want ja, ik vind dat heel spijtig. Omdat mensen in de evenementensector, ik ken er ook een aantal, dat zijn gewoon mensen die vol vuur, vol passie werken. En ik weet eigenlijk niet of ze ergens anders nog die andere passie ook gaan vinden. Want ja, het is wel heel moeilijk om opnieuw een passie te gaan vinden. Dus dan zeg ik: komaan, als er hoop is, geef niet op. Ga door. Ja en dat is maar gemakkelijk zeggen, hé. Langs de zijlijn. Want uiteindelijk moet je je boterham met choco wel kunnen betalen.
Ja, natuurlijk. Die moet er liggen, hé.
Maar toch proberen ergens anders bij een groep aan te sluiten, of zo.
Want het is echt wel belangrijk om uw dromen na te jagen. Ook als het moeilijk is.
De titel van je boek is: de zachte weg.
De zachte weg is sowieso een letterlijke vertaling van judo uit het Japans. Maar ik denk, als je dromen wilt... Dus dat was enerzijds.
Maar als je dromen wilt waarmaken, moet het ook op de zachte weg. Ik geloof niet in de harde manier. Natuurlijk is ondernemen en evenementen maken en judo en andere topsport zeer hard. En dat moet ook zo zijn. Maar op de lange termijn moet het wel een zachte weg zijn. Anders hou je dat gewoon niet vol. Dan wordt je uitgeperst als een citroen. En dan ga je voor het harde kapitaal, misschien. Voor de harde centjes. Maar als je echt van uw passie en uw droom een levenswerk wilt maken, dan mag het ook soms zacht zijn. Met gidsen, onderweg.
Het klinkt misschien filosofischer dan het is, maar zo bedoel ik het niet. Het is echt wel een zacht pad, dat je zelf maakt. Met harde kantjes, hé. Als je een zacht pad hebt, dan ken je nog doornen, dan zijn er nog stenen die voor uw neus vallen. Zoals nu de Corona-crisis waar je over moet.
Maar at the end of the day moet het wel een soort van softe weg zijn, naar een soort van morgenland.
Nu, je haalde daarstraks al aan van: die ondersteuning van anderen is heel belangrijk. Hoe kan je zelf iemand anders...
Als je het dan omdraait. Hoe kan je zelf iemand anders op de best mogelijke manier ondersteunen? Als je merkt in je netwerk van: oei, daar zit iemand die het heel erg moeilijk heeft.
Ja, dat zijn een aantal dingen. Dat is een soort van acceptatie dat het dan, als je de persoon aan het helpen bent, gaat over de dromen van iemand anders. Dus u eigenlijk helemaal inleven in de dromen van die persoon. Los van uw eigen stromen. Niet de behoefte hebben, op de moment, om op dat podium te staan. En dat lijkt misschien heel simpel maar dat is het niet.
Mensen ondersteunen in hun droom, los van uw eigen dromen, dat is maar heel weinig mensen gegeven. Dat is één.
Twee is ook heel vergevingsgezind zijn. Naar de mensen die hun dromen willen waarmaken. Ook al denken ze anders. Ook al maken ze fouten. Telkens opnieuw en opnieuw en opnieuw: ondersteunen.
En dan het luisteren. Je hebt verschillende soorten van luisteren. Je hebt luisteren om te antwoorden. Je hebt luisteren om iets te leren. Of je hebt luisteren om te luisteren. En heel vaak hebben mensen, en ik ben ook zeker mensen in de evenementensector, nood aan mensen die gewoon naar hun luisteren. Zonder oordeel, zonder...
Maar gewoon heel even luisteren. En als je dat kunt geven aan iemand, die in de problemen zit of die het eventjes niet meer ziet zitten, zonder daar de psycholoog voor uit te hangen, dat is al van heel veel waarde. En dan voelen de mensen ook gewoon ondersteuning. En dan kunnen ze, hopelijk, toch wel de stap voorwaarts maken en toch wel eventjes door die zure appel heen bijten.
Ja, ik las in het boek ook, op een gegeven moment, dat je heel...
Enfin, ik haalde dat er in ieder geval uit. Dat je ook heel erg voorstander bent van: neem het heft in eigen handen. Gebruik je talent. Ga ervoor.
Ja, ook als ik coach, hé. Dan kom ik heel vaak mensen tegen van: ik weet het niet, vertel het mij nu maar. En dat kan een bepaalde periode in uw leven oké zijn. Maar je haalt het meeste voldoening, door zelf stil te staan bij uzelf. Te gaan kijken wat uw eigen talenten zijn. En dat weten de meeste mensen eigenlijk niet. Want in ons onderwijssysteem wordt ons dat niet verteld. We leren daar ook niet mee omgaan. Ga kijken wat uw passie is. En probeer samen met andere mensen daar iets rond te doen. En uw eigen pad te maken. Want als je uw eigen pad gemaakt hebt, dan ben je veel trager... Of dan ben je niet zo snel van uw stuk gebracht. Dan wanneer mensen u zeggen: en dit ga je nu doen en dat ga je dan doen.
De voldoening om de architect te zijn van uw eigen leven is heel groot. En een ondernemer moet dat sowieso doen. Mensen in de evenementensector moeten dat ook doen. Maar als ze, bijvoorbeeld, dat podium moeten opzetten. Ze moeten zelf nadenken hoe ze dat podium moeten in elkaar zetten. Maar ook een event manager moet dat doen. Dus: vanuit uzelf iets in uw job leggen.
Ja, die filosofie, die is voor mij heel belangrijk. Dat geeft u zoveel voldoening. In wat je ook doet. En ik denk dat, als je je daar aan vasthoudt, wetend dat je, wat er ook gebeurt, toch altijd uzelf hebt, uw eigen talent, uw eigen passie, dan kan je die stap voorwaarts zetten. En op dat moment besef je ook gewoon dat er altijd hoop is.
Want: je hebt uzelf namelijk nog. Als je in goede gezondheid bent, hé. Je hebt uzelf namelijk. En stel dat je in niet zo goede gezondheid bent. Dan komt het erop neer om het te accepteren en van daaruit verder te werken.
Ann, ik vind jouw verhaal ontzettend inspirerend. Ik denk dat heel veel van onze kijkers dat ook gaan vinden. Ja, wat mij betreft: alleen maar een warme aanbeveling om dan jouw boek aan te schaffen. Ik neem aan dat het gewoon in alle boekhandels verkrijgbaar is.
Ja, in alle boekhandels, absoluut.
En online.
Online, e-book. Alles.
Voilà, kijk: de zachte weg. Ann, dank je wel voor je tijd. En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
