#fail

Transcript

We horen in de media vaak fantastische verhalen over succesvolle ondernemers,  giga-festivals en evenementen met wereldfaam. Voor al deze successen zijn er minstens zoveel fails en daarover praten we te weinig. Mijn studiogast vandaag is Cor Spronk, ondernemer, spreker en dagvoorzitter.

Dag Cor, welkom in de studio.

Dank u wel, Kevin.

Voor we in het topic van falen als ondernemer duiken, want dat is natuurlijk een spannende, is het misschien wel eerst handig om een beetje te weten wie jij bent en wat jouw ervaring is.

Ja, nou, ik ben zoon van een ondernemer. Een boerenzoon. Mijn ouders, die hadden honderd koeien, honderdveertig stieren en driehonderd schapen en dus altijd werk. Dus ik weet niet anders dan dat ik eigenlijk, van jongs af aan, altijd...

Hard werken, dat was het devies.

Dus wat doe je dan, als je boerenzoon bent? Dan ga je naar een middelbare landbouwschool. En eigenlijk...

En daarna zou ik in dienst gaan, in militaire dienst. En je zou kunnen zeggen: pas in militaire dienst kwam ik erachter dat ik een mond had. Want thuis moest hard gewerkt worden. Maar iemand anders aanspreken... Dus ik, ik kon blijkbaar wel spreken. Maar iemand anders aanspreken, dat was eigenlijk not done. Want er moest gewerkt worden.

Maar toen kwam ik in het leger. Ik was gewoon soldaat. Maar dan zei ik soms: jongens, we gaan dit en dit doen. En zeiden die jongens: dan gingen ze dat doen. En toen dacht ik: dat is leuk. Ik denk: daar moet ik wat mee doen. Dus eigenlijk ben ik, gelijk na mijn diensttijd, heb ik besloten om voor mezelf te beginnen. Om ondernemer te worden.

Gestart, eerst, met de verkoop van diepvriesproducten. als franchisenemer. Dus 130 keer per dag een gesprek aanknopen. Kunt u dit gebruiken? Kunt u dat gebruiken? En daar kwam eigenlijk het spreken meer los.

Vervolgens, daarna, ben ik vijf jaar evangelist geweest. Daar heb ik heel veel moeten evangelie verkondigen. Heel veel spreekervaring opgedaan. Zowel in Nederland, als ook hier in België.

En toen ik 28 was, ben ik eigenlijk weer teruggekomen in het bedrijfsleven. Als evangelist ben je ook ondernemer, maar niet in het bedrijfsleven. En toen ben ik redelijk snel terechtgekomen in de detachering. Dus het uitzenden van mensen. Die tijdelijk via ons bij een bouwbedrijf of bij een wegenbouwbedrijf kwamen. En daar is eigenlijk mijn ondernemerschap uitgebouwd, zeg maar.

Ondertussen werk je als spreker en als dagvoorzitter.

Ja.

In heel dat traject ervoor...

Een fantastisch verhaal, hé, wat jij allemaal al gedaan hebt. Er zijn heel veel dingen, waarschijnlijk, heel erg goed gegaan. Maar jij maakt er ook een thema van, om te durven spreken over wat er mis is gelopen.

Ja, dat klopt. Ik denk dat...

ik hoor om me heen heel vaak ondernemers. Die hebben allemaal succesverhalen. En die zijn ook goed. Ik ben nu bijna 31 jaar ondernemer. Nou, dat ben je niet als je ook niet succesverhalen hebt gehad. Ik heb succes gehad. En falen. Maar ik durf wel te zeggen dat ik...

Ik zeg wel eens: ik heb patent op het maken van fouten. Als ondernemer. En ik denk inderdaad dat ik daar...

En dat doe ik ook graag. Ik vertel graag over, met een hoop zelfspot, over de dingen die ik niet goed gedaan heb. Zodat iemand anders niet in diezelfde valkuil stapt, die ik heb gemaakt. En iedere ondernemer heeft recht op zijn eigen fouten. Dus daar gaat het ook niet om.

Ja, iedereen maakt ze.

Iedereen maakt ze.

Maar er zijn ook fouten die ik gemaakt heb, waarvan ik zeg: zit je in dezelfde situatie? Don't try this at home. Doe het niet. Dus: sla deze over en maak een volgende fout.

Maar kan je zo eens een aantal voorbeelden geven? Van: waar ging het dan precies fout?

Nou, ik denk dat ik een ondernemer ben die...

Eigenlijk mijn hele leven maakte ik dromen en had ik visies. Dus ik had een visie...

Bijvoorbeeld: met ons bedrijf, daar en daar gaan we heen. En dan vroegen mijn medewerkers soms: maar hoe gaan we dat dan doen? En zei ik: ik heb geen idee, maar we gaan daarheen. En het maakte mij eigenlijk niet uit hoe we er kwamen. Als we er maar kwamen. Ik denk dat ik in die zin ook geen makkelijke ondernemer ben geweest.

Want ik ging ervoor. En als dat dan niet ging of ik was het zat, of de mensen wilden niet mee, dan stopte ik daar ook mee en had ik een nieuwe visie. Van: we gaan nu...

Daar en daar gaan we heen. Hoe? Ik heb geen idee, maar we gaan het doen. En gaandeweg zullen we zeggen...

Welke fout heb ik dan gemaakt? Ik denk dat dat de fout, sowieso, van mij was. Van het op die manier te doen. Maar een andere fout is dat ik daardoor...

Ik had altijd het volste vertrouwen in andere mensen. Dus er kwam daar een manager en die had een heel mooi verhaal, wat die gedaan had. En ik dacht: oh, die man, die heeft er pas verstand van. Die weet pas hoe de wereld in elkaar zit. En dan gaf ik eigenlijk zo de sleutels van mijn bedrijf in de handen van die manager. Zo: oké, maak het bedrijf dan maar groot. Omdat ik misschien ook dacht dat die de weg ernaartoe wel wist. Nou, die wist soms de weg naar een eigen portemonnee wel, maar niet naar hoe het bedrijf grootgemaakt moest worden. Dus ik denk: in dat...

Ik noem dat zelf, van mezelf, naïef. Soms ook gewoon stom. En dom. Dan zit je in de werving en selectie. En dan moet je, voor een ander bedrijf, iemand zoeken. Die precies past en die goed is. Daar ben je heel kritisch. En dan, voor jezelf, maak je er eigenlijk een potje van. Een beetje, zoals ze in Nederland zeggen: het huis van de schilder is het slechtst geschilderd. Nou, zo had ik het idee, dat het bij ons ook wel eens zo was. Niet dat ik alleen maar slecht personeel binnen had. Maar ik denk dat ik daar zelf best wel heel veel fouten in heb gemaakt. Dus in de aanname van mensen. Dat ik niet goed heb doorgevraagd. En misschien niet goed referenties heb nagevraagd. Maar heel snel dacht: oh, dat komt wel goed. En dan kwam het toch niet goed.

Iets teveel vertrouwen.

Ja, dat kan je wel zeggen. Ja.

Want uiteindelijk: ondernemen is een mensen-business. Het is met anderen in contact zijn. Dus je moet ook wel een bepaald vertrouwen kunnen hebben.

Ja, ik denk...

Ik heb later een bedrijf...

Mijn bedrijf is nou genoemd: vertrouwen is goed...

VigCib. Vertrouwen is goed, Controle is beter. Maar ik ben helemaal niet van het controleren. Dat vond ik nooit leuk. Totdat iemand mij leerde, en dat is ook wel iets wat wel mooi is, die zei: ja maar Cor, als je controleert om iemand te complimenteren, dan is dat controleren geen vies woord meer.

Ik dacht altijd: controleren? Hoezo?

Dat is kijken wat iemand fout doet, om dan te kunnen zeggen...

Precies. Vertrouw je me niet, hé? Doe ik het niet goed? En toen ik dat doorkreeg, dat was...

Je mag iemand controleren en dan kun je gaandeweg complimentjes geven. Oh, dat heb je goed gedaan. Oh, dit kan je misschien wel bijsturen, kan je misschien anders doen. Maar juist die complimentjes, wat ik eigenlijk altijd wel deed, maar niet vanuit de controle. Meer vanuit mijn eigen positivisme. Dat ik dacht van: oh, goed. En we gaan ervoor. En we gaan door. Maar niet omdat je dan dat goed hebt gedaan. En bouw daar nu op verder.

Heb je zo nog een voorbeeld?

Ja, ik weet nog dat ik op een gegeven moment...

Ik was altijd enige aandeelhouder geweest. En op een gegeven moment dacht ik: weet je wat? Laat ik het nou eens anders doen. Laat ik nou eens wijs zijn. Niet die eenzaamheid als ondernemer alleen dragen. Ik geef iemand de kans om te participeren. En die man, die koopt zich in voor 50%.

Ook zo een fout waarvan ik nu zeg: 50%, doe dat nooit.

49 dan.

Ik heb nog liever 51 of 49 dan 50. Want 50: als ze stemmen staken en je hebt dat deel niet goed geregeld, wat een ellende. En dat kwam er daadwerkelijk bij ons ook.

Dus toen eigenlijk ik ongeveer 99.5% van de omzet binnenhaalde en die andere man eigenlijk bijna niets, en we naar de bank gingen voor een krediet en de bank zei: ja maar Spronk, hoe is dat met de aandeelhoudersverhouding geregeld?

Ja, 50/50.

Hij zegt: wat zegt u?

Ja, 50/50.

Hij zegt: Spronk, ga maar naar huis. Zorg maar dat je 65% van de aandelen hebt. Dan pas praten we verder.

Ik denk: ik ga naar huis. Ik sprak met die andere aandeelhouder. En die dacht: ja, maar wat als ik het niet doe? Ik zei: nou, als u het niet doet, dan verkoop ik mijn aandelen aan u. Dus hij heeft 's avonds al het personeel gebeld en gevraagd: stel dat ik de aandelen koop van Cor, gaan jullie dan met me mee? Nou, 100% van het personeel zei: dan gaan wij weg. Nou, dat klinkt goed, hé?

Ja, voor jou wel.

Dat klinkt mooi.

Ja, maar jij zit wel met de miserie natuurlijk. Want je hebt die aandeelhouder nodig.

Maar toch niet. Dus die aandelen werden in één keer heel veel waard. Voor hem. Want ik moest wel kopen. Hij zou dus nooit de aandelen van mij kopen. Want dan zou het personeel toch weg gaan. Dus ik moest wel kopen. Dus uiteindelijk hebben we meer dan een half jaar erover gedaan. Om aandelen, nou ik zou zeggen voor een 250% van de prijs, terug te kopen. Om weer verder te kunnen. Nou, dat zijn allemaal van die zaken dat je soms denkt...

Ja, zo'n fout maak je maar één keer, hé.

Zo'n fout maak je maar één keer.

En natuurlijk, er zijn nu heel veel ondernemers waar ik mee spreek, die zeggen: we doen het met z'n tweeën. En de vogeltjes fluiten en de zon schijnt. En ik denk echt: nou we doen op basis van fifty-fifty. Dan vraag ik dat ook, hé: op welke basis gaan jullie samenwerken? En dan zeg ik tegen hen: doe het niet. Natuurlijk: jullie zijn nu vrienden. Er is natuurlijk de vraag of je met vrienden moet handelen. Of familie. Maar wees wijs en wees...

Doe je aan fifty-fifty, zorg dan dat je het geregeld hebt dat, als er stemmen staken, dat er één iemand is, hetzij intern, hetzij van buiten, die een beslissing kan nemen: dit gaan we doen.

Ja, nu, ik vind het ontzettend goed dat er mensen zijn zoals jij, die daarover durven spreken. Want heel veel mensen verbergen die fails, die ze als ondernemer gemaakt hebben. En iedereen maakt ze. Dus het is ook goed dat er iemand is die daarover spreekt.

Nu, je zei daarstraks iets, wat mij triggerde: dat jij als evangelist gewerkt hebt. Wat is voor jou de relatie of de impact van religie op ondernemen?

Nou, ik denk dat...

Voor mij is mijn geloof, mijn religie, is dat alle dingen die ik doe, die leg ik tegen dat kompas aan.

Een soort waardekompas.

Een soort waardekompas. Ik denk dat ieder mens een waardekompas heeft. En ik zou zeggen: ik heb dan toevallig die van het geloof. En ik zeg niks over een ander z'n geloof. Maar die waardekompas, in die zin is dat voor mij belangrijk. Ik denk wel dat ik mij plezierig voel bij andere mensen die ook een beetje datzelfde kompas hebben, dan die ik heb. Dus dat het past.

Kan ik bijvoorbeeld zaken doen met ongelovige mensen? Ja, prima.

Kan ik zaken doen met andere gelovigen? Prima.

Maar het is vaak: als het dan begint te schuren, als er een keer wat gebeurt, dan is het vaak dat er iets tegen het kompas aangelegd moet worden. Vind ik dit nog oké? Ik moet zeggen dat het voor mij, achteraf gezien...

Ik ben jarenlang er ook wat minder mee bezig geweest. Maar afgelopen half jaar weer wat meer Dat ik dacht van: ja, dat kompas is er dus daadwerkelijk. En het is best interessant om er met andere mensen over te spreken. Van: oké, hoe ga jij er dan mee om?

Ik las, ik denk dat het op social media was, dat je met een boek komt. En dat boek: Duivelse dilemma's voor gelovige ondernemers.

Ja.

Waarover gaat dat precies gaan?

Ja, je kunt natuurlijk, als ondernemer, een dilemma hebben: koop ik een zwarte auto of koop ik een witte auto? Maar dat is niet zozeer een duivels dilemma.

Nee.

Maar een duivels dilemma kan wel zijn: hoeveel tijd besteed ik aan mijn gezin? En hoeveel tijd besteed ik aan mijn vrouw?

Ja, die lastige evenwichtsoefeningen.

Zeker. En zeker, ik weet nog dat vroeger, mijn eerste huwelijk is hierdoor geklapt. Doordat ik altijd maar werkte. En het was ook mijn manier van liefde geven aan mijn vrouw en kinderen. Ik zorg dat we genoeg geld verdienden. Zodat we in een mooi huis wonen. Zodat we het goed hebben. Zodat ze kunnen studeren. Allemaal dat soort zaken.

Ik was ook nog actief, daarnaast, voor de Kerk. Nou, die is nog extra pijnlijk. Als ik dan 's avonds eigenlijk bij de kinderen zou moeten zijn, dan was ik in de kerk of was ik bij een bidstond. Of was ik met iets bezig van de Kerk. En wat ik in die tijd gedaan heb, is dat ik, ook wel eens als ik daarmee aan het worstelen was, dus er een dilemma was, is dat ik eigenlijk meer tijd gaf aan andere mensen, dan aan mijn directe naasten.

Een ander dilemma kan zijn: hoe ga ik met mijn geld om? Zwartgeld. Mag alles in de boeken? Of zeggen we af en toe van: nou, zullen we dit zonder factuur doen? Want dan hebben we niet, zoals in Nederland, hebben we de BTW niet.

Hoe is dat hier in België? Hoe heet dat?

Ook BTW.

Ook BTW. Dan hebben we de BTW niet.

Of iemand die op zaterdag de hal komt schoonvegen. Die geven we zo wat. En heb je eigenlijk geen loonbelasting. Ik denk dat in heel veel, ook zelfs in gelovige kringen, heel veel nog zo gedaan wordt. Ze zien het ook nog niet als een dilemma. Omdat dat altijd al zo geweest is. En ik denk dat dit boek... Ik heb dat van tevoren ook niet beseft. Maar nu ik aan het schrijven ben en heel veel ondernemers interview, merk ik dat dus nu mensen er een dilemma, een duivels dilemma, mee gaan krijgen. Dus het is pas een duivels dilemma, als het tegen die meetlat van God en van de duivel aan komt.

Want wij hebben, denk ik, geen dilemma als we 160 op de snelweg rijden, zo af en toe. Maar ook dat zegt de wet natuurlijk dat het niet mag.

Nee, inderdaad.

Dat we appen achter het stuur. Afgelopen week heb ik er steeds meer over nagedacht: ja Cor, dit zou voor mij eigenlijk nog veel meer een dilemma moeten zijn. Dan dat het nu is.

En moet ik dan eerst in een scheiding komen, totdat ik echt voel dat het een duivels dilemma is? Moet ik dan echt een belastingcontrole hebben, tot ik voel dat het een duivels dilemma is?

Moet ik dan echt een ongeluk meemaken, voordat ik voel dat het niet oké is om 140 te rijden en te appen? En misschien gaat dit boek mijzelf, en misschien een hoop andere ondernemers, want dat is toch wat ik ben, helpen om zelf wat eerder een dilemma scherp te hebben. En misschien van: hé, welke lijn en welke keuze maak ik?

Ja, je was...

Voor het gesprek hadden we natuurlijk ook al even een kort gesprek. En dan was je aan het vertellen van wat jou...

Want je bent altijd ondernemer geweest. Je bent het nog steeds. Nu als spreker en als dagvoorzitter.

En je was aan het vertellen wat jouw ambities voor de komende jaren waren. Misschien is dat een mooie om mee af te sluiten?

Ja, nou ik heb...

We hebben natuurlijk in Nederland, hadden we eerst Urbanus. We hebben Filip Goebels, die in Nederland het goed doet.

Ja, wij komen massaal de grens over, hé.

Arnout Van den Bossche die ons ontzettend leuke inzichten verschaft.

En omdat ik ooit, toen ik jong was, eens in België heb gewerkt en ik eigenlijk dus wel wat met België heb. De vriendelijkheid en de zachtheid, die ik misschien aan de buitenkant niet heb, maar die in mij zeker in zit.

Toen dacht ik: zitten ze daar te wachten op iemand die gewoon dialect Nederlands kan? Dus als ik gewoon met mijn dialect...

Stel dat ik in België zou kunnen spreken. En ondernemers zou kunnen helpen. Niet omdat ik het beter weet. Maar omdat ik ook iets heb meegemaakt. Wat ik misschien gewoon kan vertellen. Waarbij ook misschien ondernemers in België zeggen van: nou, dat ga ik vanavond even uitzoeken, hoe dat bij mij is. Dus: hoe is dat bij mij, dat contract met de bank? Of: die werknemer is al acht weken ziek en ik ben er eigenlijk nog nooit geweest. Oh, dat kost dus inderdaad heel veel geld. Dat ga ik morgen even met HR opnemen. Dat we daar toch eens even achteraan gaan. Eigenlijk allerlei dingen die ik in mijn ondernemersleven verkeerd heb gedaan. Vind ik leuk om dat in Nederland aan ondernemers te vertellen. Maar ik denk dat ik ook wel trots zou zijn, als ik hier het vertrouwen krijg, om mijn verhaal te mogen doen.

Oké, we zullen voor onze kijkers de link naar jouw activiteiten onder de video zetten.

Cor, hartelijk dank voor je komst naar de studio.

Dank u wel, Kevin.

En u beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.