Transcript
Hoe goed je een evenement ook voorbereidt; er loopt last minute altijd wel iets anders. Hoe ga je om met onvoorziene omstandigheden zonder de pedalen te verliezen. Ik praat met Astrid Willems over de kracht van Flexdenken.
Dag Astrid, welkom bij ons in de studio.
Hoi.
Vandaag: Flexdenken. Maar wat is Flexdenken?
Wat denk je dat het is? Wat zijn jouw eerste associaties?
Oei, moet ik de vraag gaan beantwoorden. Ja. flexibel denken? Flexibel omgaan met dingen? Zit ik er dan ver af?
Nee, dan zit je goed.
Waar komt het vandaan? Want je hebt er natuurlijk een prachtig boek over geschreven. Vanwaar het boek en waarover gaat het boek precies?
De ondertitel is: 'Overleven in een best ingewikkelde en gegarandeerd onzekere wereld'. En het gaat heel erg... Gegarandeerd onzekere wereld, ja. Dus het gaat heel erg over dat zekerheden wegvallen tegenwoordig. Bestaande structuren breken af...
Zoals?
Nou, in Nederland de verzorgingsstaat die verder wordt afgebroken en natuurlijk met de crisis, hè? Dat je geld bijvoorbeeld niet zeker is met banken. Pensioenen. Twijfelachtig. En ja, vaste contracten. Ik bedoel, je kan wel een vast contract hebben, maar als je bedrijf failliet gaat, heb je ook geen zekerheid aan je vaste contract. Dus al die zekerheden die we opgebouwd hebben zijn een beetje aan het wankelen, en dat is voor mensen vaak ingewikkeld.
Ja, bij een evenement is het natuurlijk hetzelfde, hè? Je voorziet van alles en last minute loopt er toch altijd iets anders dan je had gepland.
Ja, ook ja.
En hoe ga je daar dan mee om? Want ik neem aan; Flexdenken, dat jij daar dan een oplossing voor hebt.
Ja, altijd. Maar het is natuurlijk per situatie verschillend wat voor oplossing je hebt. Dus de kunst is denk ik om niet onberekend te zijn op dat dingen anders kunnen lopen dan dat je dacht dat ze zouden lopen.
Dat is eigenlijk punt één, hè? Dus eigenlijk er al op voorhand rekening mee houden dat dingen anders gaan lopen?
Ja, dus dat je ruimte inbouwt voor dat je ook kan schakelen.
Maar dan mentaal, of hoe zie je dat precies?
Mentaal, maar ook in je planning. Want je kan dingen helemaal dichtplannen en volplannen en helemaal strak houden, en als er dan iets anders loopt, dan krijg je het gevolg dat alles op zijn kop gaat liggen. Terwijl als je er bijvoorbeeld al rekening mee houdt, dan kan je wat makkelijker er in bewegen en schakelen. Nou ja, het zelfde dat als je bijvoorbeeld ergens werkt met een vast contract, dan kan je ook al... Je hoeft niet al je zekerheid in dat contract te leggen. Het gaat er uiteindelijk ook om dat je af en toe plan B, C, D, E, F, G erop nahoudt. Dat je wat breed georiënteerd bent.
Maar is het dan ook zoals ze zeggen: "niet op één paard wedden", maar verschillende richtingen tegelijkertijd al wel rekening mee houden?
Ja.
En ik lees in het boek: je noemt het 'Survival-tools' en een 'Toolkit om te overleven'. Dus er rekening mee houden op voorhand is één van de tools om ermee om te gaan. Maar er zijn dan nog anderen ook.
Ja er zijn wel anderen.
Kun je nog eens een paar noemen?
Nou ja, creativiteit is natuurlijk een hele belangrijke vaardigheid. Want als je creatief bent; dat is oplossingsgericht, hè? Dus dan weet je je altijd wel ergens uit te werken. Want wij zijn bijvoorbeeld heel snel geneigd analytisch te denken. Dus dan ga je bijvoorbeeld problemen analyseren en dan kan je precies zeggen van: "het zit zo en zo. De oorzaak is dit en de oorzaak is dat. En we gingen van A naar B en toen gebeurde er zus". Maar uiteindelijk heb je dan niet een oplossing om verder te komen.
Nee, dan weet je wat er gebeurd is.
Ja, dan weet je wat er gebeurd is. En de creativiteit gaat veel meer over: wat ga je doen? Wat werkt? Voorwaartse beweging. Dus ontwerpgericht denken, in het vooruit. En niet zozeer het analyseren van wat er was. Dus dat is ook een stuk controle loslaten natuurlijk. Misschien nog ééntje? Ja, en in het moment aanwezig zijn en gericht zijn op leren.
Gericht zijn op leren? Hoe bedoel je dat?
Nou, dat geldt natuurlijk in zo'n evenement-opbouw in mindere mate, maar als je in je dagelijkse leven alleen maar gericht bent op presteren... Als je bijvoorbeeld naar school gaat in ons schoolsysteem, dat is eigenlijk heel prestatiegericht. Want je krijgt altijd cijfers en je wordt erop afgerekend als je foute antwoorden geeft. Dat is fout. Daar word je voor gestraft. Dus dan krijg je een onzekerheid over foute antwoorden geven, wat eigenlijk betekent dat je je conformistisch gaat gedragen. Omdat je het juiste antwoord wil geven. Maar eigenlijk is het veel interessanter om het spanningsveld op te zoeken. Dat dingen ook fout kunnen gaan en dat je kan experimenteren. En juist als dingen niet lopen als je dacht dat ze zouden lopen, of ze lopen verkeerd, daar krijg je heel veel informatie uit, dus dat helpt je weer om verder te komen. Is het dan ook een stuk gewoon fouten durven maken? Ja, het is ook durven. Maar het is ook het plezier.
Plezier hebben in fouten maken?
Ja, want als je uitgaat van het zeker denken. Van: je plant en je hebt een beeld van hoe dingen gaan lopen. Als ze dan anders lopen dan dat je verwacht, dan kan je óf daarin paniek of weerstand tonen, en van: oh shit, je gaat je prestatie niet halen en het lukt allemaal niet zoals je dacht dat het zou lopen.
En dan gaat het zeker mislopen.
Dan gaat het helemaal mislopen. Of je ziet dat veel meer als een uitdaging en ook veel meer als een spel en een plezier. Van: "hee, wat kan ik ermee? Wat komt er nu op me af waardoor ik weer..." Ja, want creativiteit ontstaat vaak ook uit bedrukking of beperking; dan komen de beste ideeën. Als het even moeilijk is, zeg maar. Dat is helemaal niet erg.
Iets opmerkelijks wat ik ook las is dat je zegt: "Je wordt flex geboren en dan gaan we gaandeweg dat verliezen".
Ja, dus als kindje ben je eigenlijk heel associatief en je neemt ook gewoon alles voor wat het is. Dus je hebt ook vaak humor bij kinderen. Als je zegt: "wie het hoogste gooit, mag beginnen", dat je dan een dobbelsteen in de lucht gooit. Dat is voor volwassenen dan iets heel raars, maar het is eigenlijk heel normaal. Dus wij zijn al helemaal... Op een gegeven moment krijg je al die patronen.
Ja, heel geconditioneerd.
Geconditioneerd, ja. Ja, dus er zijn ook echt onderzoeken naar kinderen en kleuters. Bijvoorbeeld speeltuin-ontwerpen, dat peuters en kleuters tot 5 jaar... Die hebben de meest waanzinnige plannen en eigenlijk voorbij de leeftijd van 7-8 dan: één speelrek, een zandbak, blijft een chill-gebied, dat blijft eigenlijk al in die kaders die er liggen. Ja, dus dan wordt je associatieve vermogen eigenlijk in banen geleid. En het is juist interessant om uit die banen te stappen.
Dus eigenlijk als organisator moeten we af en toe een beetje meer kind zijn?
Ja, want ik denk trouwens ook wel bij events organiseren... Ja, zeker wel. En spelen is daar trouwens ook iets relevants, want vaak is er de neiging om dingen heel erg in banen te leiden op events.
Ja, het moet allemaal mooi geregeld zijn.
Precies, het moet mooi geregeld, goed gepland, en dat mensen ook met een voor-opgezet programma daar komen. Dus ja, die zitten al in zo'n baan, van: "ik kom binnen, ik ga naar die ruimte, ik ga naar die spreker en dan ga ik langs die". Maar het is ook wel interessant om 30 mensen bij elkaar te knallen en een gek spel te gaan doen. Bijvoorbeeld, kan ook, hè?
Heel onverwacht.
Dus heel iets onverwachts en dat je dus ook mensen triggert om die kruisverbanden te leggen. In plaats van dat je alleen op het centrale programma bent afgestemd. Want ja, vaak is het netwerk ook wel een heel groot ding voor waarde genereren voor een event.
Mensen die het boek willen bestellen; waar kunnen ze het precies krijgen? Gewoon in de boekhandel?
Ja, boekhandels, online, Bol.com, Managementboek.nl en al dat soort kanalen. Is dat ook in België? Ja, wordt ook gebruikt. Maar ook in Belgische boekhandels ligt het ook trouwens. De Standaard heeft hem.
Oké prima, Astrid: super bedankt voor je komst naar de studio.
Graag gedaan.
En u, beste kijker: bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week!
